LSD: Moje problematyczne dziecko

Opinie czytelników

Książka zawiera obszerny i wciągający opis życia Alberta Hoffmana, jego odkrycia LSD i implikacji tej potężnej substancji. Czytelnicy doceniają jego pokorę, szczegółową pracę laboratoryjną i osobiste anegdoty, które ożywiają tę historię. Istnieją jednak mieszane recenzje dotyczące prezentacji LSD, przy czym niektórzy chwalą jego zalety, podczas gdy inni krytykują brak nacisku na potencjalne zagrożenia związane z narkotykiem.

Wnikliwa relacja autobiograficzna, wciągająca fabuła, szczegółowe opisy pracy laboratoryjnej i osobiste anegdoty z udziałem postaci historycznych. Doceniany za obiektywne spojrzenie na LSD i jego efekty, dzięki czemu jest zarówno pouczający, jak i zabawny. Godna polecenia dla osób zainteresowanych LSD i jego historią.

Obawy dotyczące przedstawiania LSD jako wyłącznie korzystnego, z krytyką niewystarczającej dyskusji na temat ryzyka związanego z narkotykiem i możliwości jego nadużywania. Niektórzy czytelnicy mieli problemy z konkretnymi wydaniami, w szczególności z formatami Kindle, które były słabo przedstawione lub nieczytelne.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

LSD: My Problem Child

Zawartość książki:

Albert Hofmann, który zmarł w 2008 roku w wieku 102 lat, po raz pierwszy zsyntetyzował dietyloamid kwasu lizergowego (LSD) w 1938 roku, ale wyniki testów na zwierzętach były tak niezwykłe, że substancja chemiczna została porzucona. Kierując się intuicją, zsyntetyzował go ponownie w 1943 roku i przypadkowo zauważył jego głęboki wpływ na siebie. Chociaż jego praca zaowocowała innymi ważnymi lekami, w tym meterginą, hyderginą i dihydroergotaminą, to właśnie LSD ukształtowało jego karierę.

Po odkryciu właściwości LSD, Hofmann spędził lata na badaniu świętych roślin. Udało mu się wyizolować i zsyntetyzować aktywne związki w grzybie Psilocybe mexicana, które nazwał psilocybiną i psylocyną. W latach 60-tych Hofmann nawiązał przyjaźnie z takimi osobistościami jak Aldous Huxley, Gordon Wasson i Timothy Leary. Kontynuował pracę w Sandoz do 1971 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę jako dyrektor ds. badań w Departamencie Produktów Naturalnych. Następnie był członkiem Komitetu Nagrody Nobla i został nominowany przez magazyn Time jako jedna z najbardziej wpływowych postaci XX wieku.

W 2007 roku Albert Hofmann zapytał Amandę Feilding, czy mogłaby opublikować jego Problem Child, a na krótko przed śmiercią zatwierdził nowe i zaktualizowane tłumaczenie swojej autobiografii (po raz pierwszy opublikowanej przez McGraw Hill w 1979 roku). Pojawia się ono tutaj po raz pierwszy w druku.