Loverboy

Opinie czytelników

Loverboy to romantyczna powieść suspensowa, która łączy w sobie humor, intensywność i odrobinę niebezpieczeństwa. Historia obraca się wokół Gunnara i Posy, byłych rywali, którzy stali się kochankami, którzy poruszają się po skomplikowanej przeszłości, odkrywając tajemnicę w sklepie z ciastami Posy. Książka jest chwalona za urzekające postacie, dowcipne przekomarzanie się i mocne połączenie romansu i napięcia, co czyni ją wciągającą lekturą.

Książka zawiera fascynujące postacie, w szczególności uroczego i wartego omdlenia Gunnara oraz niezależną Posy. Dowcipne przekomarzanie się i intensywna chemia między głównymi bohaterami są podkreślone. Połączenie romansu z suspensem jest dobrze wykonane, a fabuła jest wciągająca z nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Dodatkowo można ją czytać jako samodzielną książkę, mimo że jest częścią serii.

Niektóre elementy fabuły zostały opisane jako naciągane, a pewne aspekty suspensu mogły sprawić, że czytelnicy chcieliby więcej rozwiązań. Kilku recenzentów zauważyło, że historia może czasami wydawać się przewidywalna, a konflikty emocjonalne mogą czasami wydawać się łagodne w porównaniu z nadrzędnym napięciem.

(na podstawie 166 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Sekrety, pragnienia i wykwintne ciasto. To wszystko w ciągu dnia pracy w The Company.

Dorastając, byłem szorstkim facetem z niewłaściwej dzielnicy, który nie mógł złapać chwili wytchnienia. Posy była rozpieszczoną dziewczyną, której starałem się zaimponować. Ale dała mi tylko jednego buziaka, zanim musiałem opuścić miasto.

Teraz wróciłem i sytuacja się odwróciła.

Posy prowadzi dobrze prosperujący sklep z ciastami. Ja jestem wiceprezesem tajnej firmy ochroniarskiej wartej miliardy dolarów.

Nie żebym mógł jej o tym powiedzieć. W Nowym Jorku grasuje morderca, który wydaje się spędzać dużo czasu w sklepie Posy. Moim zadaniem jest zidentyfikowanie go, zanim skrzywdzi choć jeden włos na jej pięknej głowie.

Podszycie się pod nowego baristę Posy nie było moim pomysłem. Nawet nie piję kawy. Ale teraz muszę nazywać ją "szefową" i robić wszystko, o co prosi mnie ta krągła perfekcjonistka.

Zapomniałam już, jak bardzo się nawzajem irytujemy i że w jakiś sposób napawa mnie ona jednocześnie irytacją i pożądaniem. Nie ma nikogo bardziej wykwalifikowanego w skradaniu się niż ja.

Mogę załatwić tego zabójcę. Zaraz po tym, jak wezmę zimny prysznic. I jak tylko wymyślę, jak zrobić chudą miętową latte z mlekiem w kształcie kotka...