Ocena:
Książka „Witch's Flight” autorstwa Kary Keeling otrzymała mieszane recenzje. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jej innowacyjne podejście i dogłębną analizę dotyczącą reprezentacji tożsamości czarnych kobiet w kinie, inni krytykują jej gęsty, akademicki styl pisania i brak przystępności. Wspierający ją czytelnicy doceniają jej potencjał do zmiany zrozumienia zarówno w kontekście akademickim, jak i popularnym, podczas gdy krytycy uważają ją za trudną do naśladowania i pozbawioną jasnych definicji.
Zalety:⬤ Oferuje świeże i innowacyjne spojrzenie na tożsamość czarnych kobiet w kinie.
⬤ Zapewnia nowe ramy teoretyczne (Black Femme Function), które rzucają wyzwanie konwencjonalnemu rozumieniu w studiach medialnych, teorii queer i studiach afroamerykańskich.
⬤ Zachęca czytelników do krytycznego zaangażowania się w media wizualne poza powierzchownymi interpretacjami.
⬤ W inspirujący sposób łączy teorię z konkretną analizą filmu.
⬤ Napisana gęstym i niejasnym stylem, który może być trudny w nawigacji dla niektórych czytelników, szczególnie tych niezaznajomionych z akademickim żargonem.
⬤ Brak jasnych definicji kluczowych terminów, takich jak „czarna femme”.
⬤ Przeskakuje między tematami bez spójnych przejść, co utrudnia krytykę lub śledzenie argumentów autora.
⬤ Niektóre rozdziały nie angażują się odpowiednio w produkty kulturowe, co prowadzi do frustracji wśród czytelników.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
The Witch's Flight: The Cinematic, the Black Femme, and the Image of Common Sense
Kara Keeling twierdzi, że kino i procesy kinowe miały ogromne znaczenie dla XX-wiecznych antykapitalistycznych ruchów wyzwolenia Czarnych w Stanach Zjednoczonych. Opierając się na pojęciu "kina" Gillesa Deleuze'a - nie tylko jako zjawiska ograniczonego do mediów ruchomego obrazu, takich jak film i telewizja, ale jako zestawu procesów zaangażowanych w produkcję i reprodukcję samej rzeczywistości społecznej - Keeling opisuje, w jaki sposób kino strukturyzuje rasizm, homofobię i mizoginię, a tym samym odmawia widzom dostępu do pewnych obrazów i sposobów poznania.
Teoretyzuje czarną femme jako postać, która nawet jeśli nie jest wyraźnie reprezentowana w hegemonicznych filmowych sformułowaniach rasowych i genderowych podmiotowości, niemniej jednak nawiedza te reprezentacje, grożąc ich zakłóceniem poprzez uwidocznienie alternatywnych ustaleń społecznych. Keeling czerpie z myśli Frantza Fanona, Angeli Davis, Karola Marksa, Antonio Gramsciego i innych, a także Deleuze'a.
Podąża za nieuchwytną postacią czarnej femme poprzez film Haile Gerima Sankofa, wizerunki kobiet w Partii Czarnych Panter, role Pam Grier w filmach blaxploitation z początku lat siedemdziesiątych, film Set It Off F. Gary'ego Graya i Eve's Bayou Kasi Lemmons.
