Losing Music: Wspomnienie sztuki, bólu i transformacji

Opinie czytelników

Recenzje „Losing Music” podkreślają, że jest to głęboko osobisty i poruszający pamiętnik o radzeniu sobie z chorobą Ménière'a, podkreślając liryczną prozę autora i głębokie spostrzeżenia. Czytelnicy uważają, że jest to książka relatywna, współczująca i transformująca, choć niektórzy zauważają nierówności w treści i tendencję do zbaczania z tematu. Podczas gdy wielu chwali przedstawienie przewlekłej choroby, inni wyrażają rozczarowanie postrzeganym lekceważeniem implantów ślimakowych i brakiem szczegółowych spostrzeżeń medycznych.

Pięknie napisana, głęboko poruszająca, odnosząca się do osób z przewlekłą chorobą, liryczna proza, zapewniająca komfort i empatię, wnikliwa w odniesieniu do osobistych przemian, narracja, która łączy osobiste doświadczenia z szerszymi tematami, silny wpływ emocjonalny, doskonała narracja audiobooka przez autora.

Nierówne tempo, niektóre sekcje wydawały się nie na temat lub mniej wciągające, postrzegane lekceważące traktowanie implantów ślimakowych, niektórzy recenzenci stwierdzili, że pisanie jest suche, niektóre odniesienia muzyczne mogą zrazić czytelników niezaznajomionych z nimi, dla niektórych mogą wydawać się zbyt przygnębiające.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Losing Music: A Memoir of Art, Pain, and Transformation

Zawartość książki:

Najlepsza książka roku według Vulture 2023.

"Byłem w samochodzie, kiedy po raz pierwszy muzyka wydała mi się dziwna: instrumenty mniej wyraźne, wokale mniej ostre".

John Cotter miał trzydzieści lat, kiedy po raz pierwszy zaczął zauważać dzwonienie w uszach. Wkrótce dzwonienie stało się rykiem wewnątrz jego głowy. Następnie pojawiła się częściowa głuchota, a potem zawroty głowy i zawroty głowy, które sprawiły, że nie mógł chodzić, pracować, spać, a nawet komunikować się. Na etapie życia, w którym spodziewał się w pełni wejść w dorosłość, uczyć i pisać książki, znalazł się "okaleczony i zależny" i szukał opieki.

Kiedy po raz pierwszy powiedziano mu, że jego wyniszczający stan jest prawdopodobnie chorobą Mnire'a, ale "nie ma wiarygodnego testu, nie ma niezawodnego leczenia i nie ma konsensusu co do jego przyczyny", Cotter rzuca nauczanie, przestaje pisać i rozpoczyna serię wizyt u lekarzy i ośrodków leczenia. To, co zaczyna się jako wyprawa przez kraj, nawigacja i walka z ograniczeniami amerykańskiego systemu opieki zdrowotnej, szybko staje się czymś zupełnie innym: podróżą przez beznadziejność i adaptację do niepełnosprawności. Po drodze aparaty słuchowe stają się nierozerwalnie związane z jego poczuciem własnej wartości, podobnie jak rosnące zrozumienie, że możliwości w jego życiu raczej się zawężają niż poszerzają. Wraz ze zrozumieniem własnych trudności przychodzi refleksja nad odwiecznymi pytaniami dotyczącymi losu, przypadku i nadawania znaczenia niewytłumaczalnemu nieszczęściu.

Niszczycielski pamiętnik, który rzuca pilne, odważnie szczere światło zarówno na tabu otaczające niepełnosprawność, jak i ograniczenia nauk medycznych, Losing Music jest odświeżająco wrażliwy i wyjątkowo pouczający - historia, która sprawi, że czytelnicy na nowo spojrzą na własne życie.