Losing It - Całe życie w pogoni za sportową doskonałością

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 12 głosach.

Oryginalny tytuł:

Losing It - A lifetime in pursuit of sporting excellence

Zawartość książki:

Aby zrozumieć Annę Kareninę, Mellorsa, Molly Bloom, Dantego, Romea, Julię i Bridget Jones, trzeba też kochać, przegrywać i wygrywać. Aby zrozumieć sport na najwspanialszych arenach ze wszystkich, trzeba też grać, przegrywać i wygrywać, zaznać wstydu, nadziei, radości, horroru i chwały.

Simon Barnes brał udział w siedmiu letnich igrzyskach olimpijskich, pięciu mistrzostwach świata i dziesięciu seriach Ashes. Cóż, nie do końca brał udział, ale z pewnością tam był i ciężko pisał. I zawsze, za każdym zwycięstwem i każdą porażką, jaką kiedykolwiek odnotował, kryło się odniesienie do jego własnej kariery sportowej, w której gorzkie piękno porażki było czasami urozmaicane upojeniem sukcesem.

W szkole był - przynajmniej na początku - przeciwieństwem buntownika bez powodu: był sportowym głupcem szukającym gry, w której mógłby się doskonalić, niestety nie znajdując żadnej. Kiedy miał dziewięć lat, myślał, że w jakiś cudowny sposób będzie dobry w sporcie. Niestety nigdy nie był. Ale sportowy głupiec w nim nigdy nie umarł i pod koniec lat 20. spróbował ponownie - drugiej kariery sportowej, w której triumf nadziei nad doświadczeniem był mniej więcej rutynowy. Marzenie zmieniło się tylko nieznacznie: teraz myślał, że będzie w jakiś cudowny sposób kompetentny.

Założył więc drużynę piłkarską i w końcu stał się bramkarzem pierwszego wyboru. Następnie założył drużynę krykieta, zakładając, że dzięki temu zawsze będzie pewny gry. W tym samym czasie zaczął jeździć konno i odkrył, że jest całkiem niezły w jeździe konnej.

Wszystkie te przygody nauczyły go o sporcie: dlaczego go uprawiamy, co jest potrzebne, aby być w nim bardzo dobrym. Nauczył się o związku umiejętności fizycznych i umysłowych, o strachu, odwadze i fizycznym bólu. Nauczył się o funku, o spokoju podobnym do Zen, o drużynie i o "mnie". Jego sportowa porażka była radosną i głęboko pouczającą częścią jego życia, a tutaj opowiada o tym.