Lorna Doone

Opinie czytelników

Lorna Doone to klasyczna opowieść osadzona w XVII-wiecznej Anglii, która łączy w sobie romans, przygodę i piękne opisy krajobrazów. Narracja, opowiadana przez głównego bohatera Johna Ridda, ukazuje zmagania między szlacheckimi rodzinami, które stały się banitami, i zgłębia tematy miłości, klasy społecznej i ludzkiej uczciwości. Podczas gdy wielu czytelników podziwia liryczną prozę i głębię postaci, inni uważają, że tempo jest powolne, a romantyczne elementy zbyt sentymentalne.

⬤ Bogate opisy angielskiej wsi i życia w latach 1600.
⬤ Dobrze rozwinięte postacie, w szczególności godny podziwu John Ridd i szlachetna Lorna Doone.
⬤ Wciągające wątki romansowe, przygodowe i komentarze społeczne.
⬤ Postrzegana jako arcydzieło klasycznej literatury o nieprzemijającej atrakcyjności.
⬤ Oferuje historyczną perspektywę klas społecznych i ról płciowych.

⬤ Tempo jest powolne, zwłaszcza w początkowych rozdziałach, co może być frustrujące dla niektórych czytelników.
⬤ Niektórzy mogą uznać elementy romantyczne za zbyt sentymentalne lub nierealistyczne, zwłaszcza postać Lorny Doone.
⬤ Styl prozy wydaje się archaiczny i może wymagać adaptacji dla współczesnych czytelników.
⬤ Sporadyczne literówki lub błędy edytorskie umniejszają przyjemność płynącą z lektury.

(na podstawie 293 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Jeśli ktoś chce przeczytać prostą historię opowiedzianą w prosty sposób, ja, John Ridd, z parafii Oare, w hrabstwie Somerset, dzierżawca i kościelny, widziałem i miałem udział w niektórych czynach w tej okolicy, które postaram się opisać w porządku, Bóg oszczędzając moje życie i pamięć.

Ci, którzy sięgną po tę książkę, powinni pamiętać nie tylko o tym, że piszę dla oczyszczenia naszej parafii ze złej sławy i oszczerstw, ale także o rzeczy, która, jak sądzę, będzie się w niej pojawiać zbyt często, a mianowicie, że jestem nikim więcej niż zwykłym niewykształconym człowiekiem, nie czytającym w obcych językach, jak przystało na dżentelmena, ani nie obdarzonym długimi słowami (nawet w moim własnym języku), z wyjątkiem tego, co mogłem zdobyć z Biblii lub mistrza Williama Szekspira, którego, w obliczu powszechnej opinii, bardzo cenię. Krótko mówiąc, jestem ignorantem, ale całkiem nieźle jak na szlachcica.