Kalejdoskop uczy się mówić, informując ludzkość o jej błędach głosem pełnym sarkazmu, precyzji i radości.
Drugi zbiór wierszy Ala Russella kontynuuje odnajdywanie absurdu w codzienności, podejmując bardziej osobiste nurkowanie w sposobach, w jakie nasze fizyczne i psychiczne wynalazki wypaczają nasze postrzeganie istnienia.
