Opinie czytelników
Podsumowanie:London Skin and Bones to zbiór opowiadań osadzonych w londyńskiej dzielnicy Finsbury Park z lat 80. ubiegłego wieku, ukazujących życie gejów z klasy robotniczej. Autor, Ian George Young, tworzy żywy portret tętniącej życiem społeczności poprzez połączenie faktów i fikcji, przedstawiając postacie o bogatym pochodzeniu i porównywalnych doświadczeniach.
Zalety:Fachowo napisane historie są szczere i pomysłowe, oddając istotę wyjątkowego czasu i miejsca. Postacie są zróżnicowane, wciągające i reprezentują bogaty gobelin życia w robotniczym Londynie. Książka opowiada ważne, często pomijane historie z mieszanką rzeczywistości i kunsztu opowiadania historii. Przywołuje nostalgię i oferuje wgląd w życie gejów w trudnych politycznie czasach.
Wady:Niektórym czytelnikom może brakować dramatycznego napięcia, gdyż historie te koncentrują się bardziej na szkicach postaci i interakcjach społecznych niż na narracji o wysokiej stawce. Ponadto styl pisania może być bardziej atrakcyjny dla osób zaznajomionych z kontekstem kulturowym Londynu lat 80-tych, potencjalnie czyniąc go mniej przystępnym dla osób spoza tej niszy.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
London Skin and Bones: The Finsbury Park Stories
Zawartość książki:
Na początku lat 80. Londyn był zupełnie innym miejscem. Ian Young raczy nas barwnymi opowieściami o Finsbury Park, dzielnicy i jej fascynujących mieszkańcach, którzy już dawno odeszli - kolekcjonerach znaczków, anarchistycznych poetach i gejowskich skinheadach - opierających się mrocznym siłom rządu Thatcher. Zgubienie się to najlepszy sposób na poznanie Finsbury Park.
"W London Skin & Bones zakątek przeszłości ożywa, regeneruje ciało i mięśnie, i zakłada płaszcz (ze świeżo skręconym jointem w kieszeni), by wędrować po okolicy zamieszkanej przez nieprawdopodobne, różnorodne plemię przyjaciół, którzy wplatają się w historie z tak ciepłą znajomością, że będziesz się zastanawiać, czy te opowieści pochodzą z twojej własnej pamięci - czy z twoich własnych snów. Ian Young wie, że można zakochać się w mieście z takim samym entuzjazmem i erotyzmem, z jakim zakochuje się w człowieku, a głęboko w robotniczym Londynie lat 80-tych, z jego eklektycznymi sklepami i sporadycznymi ulewami, z jego weteranami i uchodźcami z wojen innych krajów, z jego pewną siebie seksualnością rosnącą jak zbiorowe dojrzewanie, następuje łatwe mieszanie. Czytając te historie, nie jesteś obcym w obcym kraju. Jesteś podróżnikiem witanym filiżanką czegoś ciepłego lub mocnego, czyjąś ręką stukającą lekko w ramię z zaproszeniem do przyłączenia się do kolejnej spektakularnej przygody tuż za rogiem." --Bryan Borland, autor DIG
"Podobnie jak 'I Am a Camera' Isherwooda Berlin Stories, zazębiające się londyńskie opowieści Younga o kulturze Lad, opowiedziane przez kochającego książki byłego fotografa, to zabawne zdjęcia bokserów, sklepikarzy, gangsterów-imigrantów, naćpanych filatelistów i ich starszych ojców/mentorów, którzy łatwiej przetrwali Blitz lat 1940. niż Thatcheryzm lat 1980. Wspaniała książka Cytując Noela Cowarda: "Nie mogło mi się bardziej podobać" - dr Jack Fritscher, autor książki Mapplethorpe.
"Ian Young daje nam wspaniałe poczucie konkretnego czasu i miejsca w Londynie lat 80-tych, ale robi o wiele więcej niż tylko to. Jego fascynująca obsada skinheadów, łajdaków (i to czarujących), kolekcjonerów i ekscentryków stawia na głowie stereotyp "miasta jako postaci", przypominając nam o zaniedbywanej prawdzie: że miasto to jego ludzie, że przepływ pięknych, wadliwych i fascynujących ludzi jest tym, co nadaje miastu i życiu jego teksturę i witalność. Co więcej, pokazuje nam to w przeplatających się winietach, które są równie niezawodnie zachwycające, co budujące". --Peter DubE, autor książki The City's Gates.
"W 1980 roku Ian Young zamieszkał w dzielnicy północnego Londynu, w której my, tak zwani londyńczycy, nigdy nie myśleliśmy o postawieniu stopy. Popełniliśmy duży błąd. Mieszkała tam kolonia bardziej barwnych postaci, niż można sobie wyobrazić - uchodźców, skinheadów i sklepikarzy, przyzwoitych, uprzejmych, dowcipnych, być może nie zawsze całkowicie uczciwych ludzi (Russell, właściciel domu, prowadził działalność charytatywną Blind Guide Dogs), znoszących represyjny rząd torysów, ale zdeterminowanych, by żyć pełnią życia. Young nie jest pierwszym kronikarzem Londynu od czasów Dickensa, który wykorzystał format opowiadania, ale nadszedł czas, aby odłożyć na chwilę wcześniejsze książki i zadowolić się London Skin & Bones. Niech żyje Ian Young, Boz z Finsbury Park" - Timothy d'Arch Smith, autor The Frankaus.
"Koniec z Opowieściami z miasta Armisteada Maupina. Finsbury Park przybył" - Trebor Healey, autor A Horse Named Sorrow.
