London Overground - jednodniowy spacer po Ginger Line

Opinie czytelników

Recenzje przedstawiają mieszany obraz książki Iaina Sinclaira o psychogeografii wzdłuż Ginger Line. Wielu czytelników docenia jego unikalny styl i poetycką prozę, która angażuje się we wspomnienia, sztukę i doświadczenie Londynu. Niektórzy jednak krytykują prozę jako pretensjonalną i zbyt pobłażliwą, narzekając na obecność towarzysza spacerów i wymienianie nazwisk. Podczas gdy niektórzy uważają ją za przystępną i przyjemną, inni uważają, że brakuje jej spójności z głównym tematem kolei Overground.

** Wyjątkowy i fascynujący autor z poetyckim stylem. ** Angażuje się we wspomnienia i rezonans czasu. ** Przystępna dla zwykłych czytelników pomimo wcześniejszej krytyki twórczości Sinclaira. ** Dobrze napisana proza, która oddaje istotę londyńskiego życia.

** Niektórzy czytelnicy uważają prozę za pretensjonalną i zbyt pobłażliwą. ** Obecność chodzącego pomocnika jest przez niektórych uważana za irytującą. ** Wymienianie nazwisk może zmniejszyć ogólną przyjemność z lektury. ** Niezadowolenie z powiązania z trasą Overground. ** Różni czytelnicy uważali, że brakuje jej struktury i spójności.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

London Overground - A Day's Walk Around the Ginger Line

Zawartość książki:

Iain Sinclair odkrywa współczesny Londyn podczas jednodniowej wędrówki po trasie London Overground.

Zakończenie pełnego cyklu London Overground zapewnia Iainowi Sinclairowi nową ścieżkę do przemierzania zmieniającego się terytorium stolicy. Z trzydziestoma trzema stacjami i trzydziestoma pięcioma milami do przemierzenia - plus nieuniknione i nieprzewidziane objazdy i fałszywe kroki - wyrusza na maraton okrążający na poziomie ulicy, śledząc naszyjnik garaży, farm rybnych, piekarni, kawiarni, warsztatów rowerowych i blokad Minder, które otaczają wewnętrzny Londyn.

„Nie jest w stanie napisać nudnego akapitu” Scotland on Sunday.

„Sinclair tchnął cudowne życie w monstrualne krajobrazy stworzone przez człowieka” Times Literary Supplement.

„Jeśli pociąga cię angielski, który nie tylko śpiewa, ale śpiewa bluesa, robi scat i kołysze jointa, spróbuj Sinclaira. Jego zdania dostarczają emocji jak żadne inne” - Washington Post.