LON CHANEY JAKO CZŁOWIEK, KTÓRY ŚMIEJE SIĘ - alternatywna historia klasycznych filmowych potworów

Oryginalny tytuł:

LON CHANEY AS THE MAN WHO LAUGHS - An Alternate History for Classic Film Monsters

Zawartość książki:

Lon Chaney stał się największą gwiazdą dzięki roli w Garbusie z Notre Dame w 1923 roku. Carl Laemmle ogłosił swoim wystawcom w 1924 roku, że Chaney podpisze kontrakt na jeszcze jeden film, zanim rozpocznie współpracę z nowo utworzoną firmą Metro-Goldwyn.

Aby wykorzystać ogromny sukces Garbusa, chciał połączyć nazwiska Victora Hugo i Lona Chaneya i z dumą oświadczył, że projekt to "Człowiek, który się śmieje" Victora Hugo. W międzyczasie w Universal City przygotowywano treatmenty i scenariusze, a prawnicy Universal, Loeb i Loeb, sporządzali umowy między Chaneyem a Universal. Wszystko szło gładko, dopóki Laemmle nie wrócił do Kalifornii i nie dowiedział się, że nikt nie zabezpieczył praw do Człowieka, który się śmieje.

Produkcja stanęła w martwym punkcie. Chaney zasugerował Upiora w operze, a Laemmle z radością się zgodził, ponieważ nadal mógł korzystać ze stojących scenografii z Garbusa, a po spotkaniu z Gastonem Leroux, autorem Upiora, znał tę historię. Dopiero w 1928 roku prawa do Człowieka, który się śmieje zostały zabezpieczone i rozpoczęto produkcję, ale z zupełnie nową obsadą i ekipą.

Rolę wcześniej przeznaczoną dla Chaneya przejął Conrad Veidt, a Mary Philbin, która miała zagrać tę rolę w wersji Chaneya, powróciła do swojej głównej roli jako Dea, niewidoma dziewczyna zakochana w Gwynplaine, która jako dziecko została oszpecona na stałe przez sadystyczną bandę Cyganów. Gwynplaine dorasta i odnosi wielki sukces jako atrakcja karnawałowa. Nie wszyscy wiedzą, że Gywnplaine jest tak naprawdę synem rówieśnika Anglii, którego ojciec musiał udać się na wygnanie, aby uciec przed gniewem króla Anglii.

W tym tomie znajduje się również faksymile kompletnej 5-rozdziałowej historii z Liberty Magazine, autorstwa Adeli Rogers St. John, "Lon Chaney, Portrait of the Man of a Thousand Faces", opublikowanej w 1931 roku, 9 miesięcy po jego przedwczesnej śmierci w wieku 47 lat.