Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Szorstka powieść jednej z najbardziej obiecujących tureckich autorek młodego pokolenia przedstawia bezlitosny portret zniekształcenia i dezintegracji kobiety, której bezsilność staje się śmiertelna.
Lojman opowiada z pozoru domową historię kurdyjskiej rodziny mieszkającej w małej wiosce na odludnym płaskowyżu u podnóża ośnieżonych gór tureckiej prowincji Van. Praktycznie każdy aspekt życia tej rodziny jest dyktowany przez rząd, od ich wygnania do odległego, najbardziej wysuniętego na wschód regionu kraju, po ich sekwestrację w ponurym "mieszkaniu nauczyciela" - lub lojmanie - do którego zostali przydzieleni. Kiedy mąż Selmy pewnego dnia odchodzi, pozostawia po sobie burzę niechęci między swoimi małymi dziećmi a matką, która nie chce ich wychowywać. Uwięziona przez epicką burzę śnieżną, Selma rodzi swoje trzecie dziecko, a w kolejnych dniach jej rosnące poczucie uwięzienia i desperacji prowadzi do wściekłości, która zwraca się zarówno do wewnątrz w kierunku autodestrukcji, jak i na zewnątrz, przeciwko jej dzieciom, które reagują z równą ilością urazy i fizycznej potrzeby.
Napisana zaskakującą, surową prozą powieść - pierwsza przetłumaczona na język angielski - przypomina mistrzowskie Dni porzucenia Eleny Ferrante, choć jej prywatne dramaty stają się jeszcze bardziej żywe na tle imponującego naturalnego krajobrazu, który wywiera potężną, zagrażającą życiu siłę.
W krótkich, dynamicznych rozdziałach Lojman snuje domowy dramat skrystalizowany poprzez psychiczną i fizyczną klaustrofobię rodziny. Żywe sny przeplatają się z zimną rzeczywistością, a gdy zejście rodziny osiąga swój nadir, ich świat przekształca się w surrealistyczne, galaretowate więzienie, z którego nie ma ucieczki.