Loch kości

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „Bone Dungeon” jest przyjemną i wciągającą pozycją w gatunku dungeon core, chwaloną za humor, solidne tempo i pomysłowy świat. Książka zawiera unikalne założenie z dobrze skonstruowanym systemem magii i klas, atrakcyjnymi postaciami i wciągającą narracją. Niektórzy czytelnicy dopatrzyli się jednak wad w rozwoju postaci, szczególnie w odniesieniu do wymuszonego romansu i czasami powolnego tempa. Integracja odniesień do popkultury i potrzeba silniejszego budowania świata przyniosły mieszane reakcje.

** Ciekawy wszechświat i spójne budowanie świata. ** Humorystyczny ton z dobrym tempem i wyczuciem czasu. ** Przystępny dla nowicjuszy w gatunku dungeon core. ** Pomysłowe systemy poziomów i klas. ** Zabawne postacie z ciekawymi interakcjami. ** Ulepsza typowe schematy dungeon core, eliminując nadmierny spam w menu.

** Wymuszony romans wpływa negatywnie na rozwój postaci. ** Powolne tempo rozgrywki, zwłaszcza w pierwszych 80%. ** Nadużywanie odniesień do popkultury, które zakłócają immersję. ** Głównym postaciom brakuje głębi w porównaniu do postaci pobocznych. ** Niektórzy czytelnicy uważają, że gra jest pochodną innych popularnych dzieł z tego gatunku.

(na podstawie 363 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bone Dungeon

Zawartość książki:

Księga pierwsza trylogii Dungeon Core.

Ryan nie pamięta zbyt wiele ze swojego życia, zanim stał się rdzeniem lochu. Tylko tyle, że miał trochę nieporozumień z kościołem - coś związanego ze ścięciem głowy?

Teraz odrodzony, Ryan zaczyna uzbrajać swój mroczny loch w przebiegłe pułapki, bestialskie zombie i źle nazwane szkieletowe stworzenia, nie robiąc przy tym nic zbyt złego. Cóż, głównie. Niektórzy poszukiwacze przygód po prostu zasługują na stalaktyt w głowie.

Ryan szybko przekonuje się jednak, że bycie mrocznym lochem to nie tylko łupy i kościane kalambury. Z nekromantą na celowniku i Gildią Poszukiwaczy Przygód obserwującą każdy jego ruch, musi udowodnić, że nie wszystkie mroczne lochy są złowrogie... nawet jeśli mają kilka szkieletów w swoich jaskiniach.

Niestety, wszystkie te kwestie odciągają go od jego własnej guilty pleasure, szkieletowego klubu walki. Ale nie mów o tym jego wróżce.