W niniejszym artykule zamierzam zademonstrować i ponownie ocenić znaczenie szkicowania odręcznego w akademickim i poznawczym szkoleniu studentów architektury, które ostatecznie stworzy transcendentalną podstawę w procesie projektowania architektonicznego.
W rozdziale 1 porównuję szkoły architektoniczne w Peru i Ameryce Łacińskiej ze szkołami w Stanach Zjednoczonych i Hiszpanii, podkreślając znaczne różnice pod względem liczby godzin poświęconych rysunkowi odręcznemu, co jest związane z wolnością i kreatywnością studenta. Podkreślono pewne niedociągnięcia, które wpływają na proces twórczy projektowania architektonicznego.
W rozdziale 2 omówię rodzaje szkiców odręcznych w oparciu o moje doświadczenie akademickie i zawodowe, które będą przydatne i będą stosowane w zależności od poziomu ich złożoności oraz w określonych okolicznościach zawodowych, a także specyfiki wymaganego projektu. W żaden sposób nie ma na celu kwestionowania ani kwalifikowania wyobraźni i produkcji architektonicznej tych twórców, którzy używają szkicowania cyfrowego jako cennego zasobu projektowego.