Długo oczekiwane uznanie dla wpływowej rzeźby Liz Larner i jej radykalnie ryzykownego słownictwa formalnego i konceptualnego.
Mieszkająca w Los Angeles rzeźbiarka i artystka instalacji Liz Larner (ur. 1960) była początkowo fotografem: w niektórych ze swoich najwcześniejszych projektów dokumentowała zmienność kultur bakterii w szalkach Petriego. Wkrótce jednak zdała sobie sprawę, że bardziej pociągają ją same szalki i to, w jaki sposób stawiają one pytania o to, co może pociągać za sobą obiekt artystyczny. Od tego czasu kontynuuje swoje zainteresowanie formalną nieprzewidywalnością, koncentrując się na rzeźbie i przestrzeni architektonicznej. Jej rzeźby, składające się z różnorodnych materiałów, często funkcjonują jako złudzenia optyczne, które wydają się zaginać przestrzeń wokół nich. Czasami sztywno techniczne w swojej geometrii, a innym razem o miękkich krawędziach i amorficzne, rzeźby Larner są uderzające zarówno ze względu na ich fluktuację formy, jak i reprezentację polityki przestrzennej.
Przedstawiając na nowo jej trwałe formalne i materialne obawy wraz z jej związkiem z feministyczną pozycją rzeźbiarską, niniejsza monografia oferuje możliwość rozważenia projektu artystycznego Larner w ramach dzisiejszych rozszerzonych dyskursów na temat ucieleśnienia, płci i posthumanizmu, a także ponownego skalibrowania naszego rozumienia go w odniesieniu do zdominowanego przez mężczyzn postminimalizmu i sztuki instalacji, które często stanowiły podstawę krytycznego odbioru Larner. Poetka Ariana Reines, krytyczka i teoretyczka kultury Catherine Liu oraz kuratorki Connie Butler i Mary Ceruti rozważają fizyczne właściwości i społeczno-polityczne implikacje materiałów obecnych w pracach Larnera, od ceramiki przez stalowy łańcuch po gazę chirurgiczną i ludzkie włosy.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)