Living My Life, Vol. 2: Tom 2

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają odporność i wielowymiarową osobowość Emmy Goldman, chwaląc jej zaangażowanie w swoje przekonania pomimo rozczarowań komunizmem. Książka zapewnia cenny historyczny wgląd w walkę o prawa człowieka i jest doceniana za wciągającą narrację. Czytelnicy uznają ją za imponującą i wartościową, nawet jeśli nie w pełni zgadzają się z poglądami Goldman.

⬤ zapewnia imponujący opis życia Emmy Goldman
⬤ oferuje cenny historyczny wgląd w walkę o prawa człowieka
⬤ wciągająca i interesująca narracja
⬤ prowokuje do myślenia i warto ją przeczytać z różnych perspektyw.

Niektórzy czytelnicy mogą nie zgadzać się z przekonaniami politycznymi Goldman; książka jest długa na 1000 stron, co dla niektórych może być zniechęcające.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Living My Life, Vol. 2: Volume 2

Zawartość książki:

-Ty cholerna suko anarchistko, chciałbym móc cię dopaść. Wyrwałbym ci serce i nakarmił nim mojego psa". - Była to jedna z mniej nieprzyzwoitych wiadomości otrzymanych przez Emmę Goldman (1869-1940) podczas pobytu w więzieniu pod zarzutem współudziału w zamachu na McKinleya. Najbardziej znana kobieta swoich czasów, była gorzko znienawidzona przez miliony i równie czczona przez miliony.

Silne uczucia, jakie wzbudzała, są zrozumiałe. Była cudzoziemką, praktykującą anarchistką, agitatorką robotniczą, pacyfistką w I wojnie światowej, zwolenniczką przemocy politycznej, feministką, orędowniczką wolnej miłości i kontroli urodzeń, komunistką, uliczną bojowniczką o sprawiedliwość - wszystko to robiła z silnym intelektem i bezgraniczną pasją. Dziś oczywiście wiele z kwestii, o które walczyła, jest tak samo ważnych jak wtedy.

Emma Goldman przybyła z Rosji w wieku 17 lat. Po spotkaniu z warsztatem potu i niefortunnym małżeństwie pogrążyła się w oszałamiającym chaosie intelektualnym i aktywistycznym, który towarzyszył amerykańskiej ewolucji społecznej na przełomie XX i XXI wieku. Znała praktycznie każdego ważnego w radykalnych kręgach. Zdominowała wiele obszarów ruchu radykalnego, wykładając, pisząc, nękając i publikując, aby obudzić świat na swoje idee. Po I wojnie światowej została deportowana do Rosji, gdzie szybko odkryła, że anarchiści nie byli bardziej lubiani niż w Ameryce, pomimo pierwszego gestu powitania Lenina. Uszła z życiem, ale nigdy nie pozwolono jej wrócić do Stanów Zjednoczonych.

Emma Goldman była druzgocąco uczciwą kobietą, która nie szczędziła siebie tak bardzo, jak nie szczędziła nikogo innego. Z jej relacji czytelnik może uzyskać wgląd w ciekawy typ osobowości, który jest przedmiotem ciągłego zainteresowania: kobieta, która poświęciła swoje życie eliminacji cierpienia, a jednocześnie mogła wyprodukować bombę lub pomóc w zorganizowaniu zamachu. Równie interesujące są jej komentarze na temat innych radykałów tamtego okresu, takich jak Kropotkin, Berkman, Mooney, Lenin, Trocki, Haywood, Most, męczennicy z Haymarket i wielu innych. Jej autobiografia, napisana z werwą, należy do najlepszych w języku angielskim.