Littlefoot: Wiersz

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, recenzje chwalą zbiór Charlesa Wrighta „Littlefoot” za żywe obrazy, głębokie refleksje na temat zwykłego życia i poetyckie mistrzostwo. Czytelnicy doceniają eksplorację tematów takich jak starzenie się i duchowość, często przekazywanych poprzez namacalne szczegóły otoczenia Wrighta. Podczas gdy niektórzy wspominają o luźnej strukturze i powiązaniach tematycznych, inni chwalą jakość wiersza i zdolność poety do odnajdywania znaczenia w subtelnych momentach.

Żywe i trwałe obrazy, skuteczna eksploracja głębokich tematów, takich jak starzenie się i duchowość, mistrzowski język poetycki, wciągające medytacje na temat zwyczajności i dobre tempo wierszy, które zaspokajają zarówno nowych, jak i doświadczonych czytelników.

Niektóre recenzje wskazują, że struktura może być luźna, a powiązania tematyczne między segmentami są mniej wyraźne, co może potencjalnie zmylić czytelników poszukujących bardziej tradycyjnej narracji.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Littlefoot: A Poem

Zawartość książki:

Po zakończeniu czegoś nadchodzi kolejny koniec.

Ten za tobą i daleko.

Tylko całe życie może cię do niego doprowadzić.

A potem ledwo.

Littlefoot, osiemnasta książka jednego z najbardziej uznanych poetów w tym kraju, to rozbudowana medytacja na temat śmiertelności, poszukiwania przez narratora w niebie mapy drogowej i ostatnich instrukcji dotyczących „drugiej strony mojej własnej śmierci”. Podążając przez rok, siedemdziesiąty rok życia poety, jesteśmy świadkami zmian pór roku na znajomych znaczkach pocztowych ziemi, zdając sobie sprawę, że jesteśmy w nich odzwierciedleni, że prawdziwe pokrewieństwo jest między pisarzem a podmiotem, człowiekiem a naturą, jedno staje się drugim, tak jak rzeka jest jak nasza krew, „płynie dalej, / poza zasięgiem wzroku, poza umysłem”. Nasączone tekstami starych pieśni miłosnych i duchowych, spotykamy się tu z samotnością, rezygnacją i radosnym wołaniem, że choć powrót do ukochanej ziemi jest niemożliwy, „wszystkie rzeczy pochodzą z blasku” i naglącym pytaniem, którego poeta nie może nie zadać: „Czy będziesz za mną tęsknić, kiedy odejdę?