Pity and Identity in the Age of Shakespeare
Wczesnonowożytna angielska literatura na temat litości świadczy o kulturze społecznej zbudowanej wokół emocji, która (przynajmniej częściowo) została zdefiniowana przez obawy o to, kto zasługuje na współczucie i ile może kosztować jednostkę zaoferowanie go.
Pity and Identity in the Age of Shakespeare przedstawia wczesnonowożytną Anglię jako miejsce, które podtrzymuje jednocześnie sprzeczne poglądy na temat litości, łącząc atrakcyjność, strach, niepokój, pozytywność i potępienie, aby namalować obraz emocji, która jest jednocześnie niestabilna i niezbędna, niebezpieczna i żywotna, zwodnicza i uwodzicielska. Wpływ tego emocjonalnego obciążenia na poszczególne jednostki odegrał ważną rolę we wczesnonowożytnym kształtowaniu angielskiej tożsamości, centralnie kształtując sposób, w jaki ludzie myśleli o sobie i swoich społecznościach.
Biorąc pod uwagę szeroki zakres materiałów - w tym utwory dramatyczne Williama Szekspira, Thomasa Heywooda, Bena Jonsona, Thomasa Middletona i Williama Rowleya; średniowieczny dramat obyczajowy; oraz poezję liryczną Philipa Sidneya, Thomasa Wyatta, Samuela Daniela, Thomasa Lodge'a, Barnabe Barnesa, George'a Rodneya i Frances Howard - książka ta argumentuje za centralnym znaczeniem materiału literackiego dla szerszej historii emocji, dziedziny, która do tej pory pozostawała w dużej mierze przedmiotem zainteresowania historyków społecznych i kulturowych. Pity and Identity in the Age of Shakespeare pokazuje, że zarówno materiały literackie, jak i krytyka literacka mogą zaoferować nowy wgląd w doświadczenie i ekspresję emocjonalnego człowieczeństwa.