Literatura wykluczenia: Dada, dane i próg literatury elektronicznej

Opinie czytelników

Książka oferuje wnikliwą eksplorację przecięcia sztuki, społeczeństwa i technologii, analizując wpływ sztucznej inteligencji i filozofii spekulatywnych, jednocześnie udostępniając złożone idee szerszej publiczności.

Praca jest gęsta, ale intrygująca, obejmująca szeroki zakres tematów związanych ze sztuką, technologią i filozofią. Jest znana z tego, że jest fascynująca i fascynująca, dzięki czemu złożone tematy są zrozumiałe dla czytelników z niewielkim wykształceniem filozoficznym. Poszczególne sekcje, zwłaszcza te poświęcone Kenji Siratori, są podkreślane jako szczególnie mocne.

Gęstość materiału może być przytłaczająca dla niektórych czytelników, a chociaż ma być przystępna, rozległość tematów może stanowić wyzwanie dla osób mniej zaznajomionych z dyskursem filozoficznym.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Literature of Exclusion: Dada, Data, and the Threshold of Electronic Literature

Zawartość książki:

Na początku XX wieku dadaiści protestowali przeciwko sztuce, nacjonalizmowi, indywidualnemu podmiotowi i stechnicyzowanej wojnie. Poprzez swoją automatyczną antysztukę i kulturową destrukcyjność dadaiści starali się "nic nie znaczyć".

Dziś dane również działają autonomicznie. Jednak zamiast demontować tradycję, dane organizują, selekcjonują, łączą, kwantyfikują i upraszczają złożoność rzeczywistości. Podobnie jak dadaizm, dane również nic nie znaczą.

Podczas gdy dadaiści protestują celowo, dane działają bez intencji. Jednostka na początku XX wieku cierpi z powodu wyobcowania z codziennego życia i strachu przed przekształceniem w trybik w maszynie.

Dziś jednak jednostka w XXI-wiecznej supernowoczesności łączy się nie z wielkimi maszynami przemysłowymi, ale z procesualną i proceduralną logiką programowania z nieszkodliwą łatwością. Obie wykluczają ludzką sprawczość z autonarracji, ale w różnym stopniu abstrakcji. Analizując twórczość B.R.

Yeagera, Samuela Becketta, Jeffa Noona, Kenjiego Siratoriego, Mike'a Bonsalla, Allison Parrish oraz narracje napisane przez sztuczną inteligencję, Wenaus rozważa próg sensownej narracji i skutki, jakie przejście od kultury języka do kultury kodu cyfrowego ma na żywe doświadczenie. Podczas gdy dane oferują zamknięty system, dadaistyczna literatura wykluczenia, jak sugeruje, obiecuje przyszłość otwartych, hiperkonwencjonalnych, nieprzewidzianych alternatyw dla autonarracji.