Literatura i nowe wojny kulturowe: wyzwalacze, kultura anulowania i dylemat nauczyciela

Opinie czytelników

Książka Deborah Appleman „Literature and the New Culture Wars” porusza palące kwestie edukacji literackiej w spolaryzowanym krajobrazie kulturowym. Książka bada różne kontrowersyjne tematy, takie jak kultura anulowania, ostrzeżenia o spustach i rola różnorodnych głosów w literaturze, mając na celu sprowokowanie przemyślanych dyskusji zarówno wśród nauczycieli, jak i czytelników.

⬤ Zapewnia zniuansowaną, przemyślaną analizę złożonych kwestii w nauczaniu literatury.
⬤ Zachęca nauczycieli do angażowania uczniów w znaczące dyskusje na temat kontrowersyjnych tekstów.
⬤ Dobrze zbadana i aktualna, prowadząca do wnikliwych dyskusji.
⬤ Appleman wykazuje się pokorą, przyznając się do zmieniających się poglądów i złożoności tematów.
⬤ Zawiera praktyczne sugestie dla nauczycieli dotyczące tego, jak prowadzić trudne rozmowy w klasie.

⬤ Niektórzy uważali, że książka w dużym stopniu opiera się na żargonie, przez co jest mniej przystępna dla ogółu odbiorców.
⬤ Krytyka łączenia przez autora różnych perspektyw w kwestiach kulturowych, co prowadzi do postrzeganego braku równowagi w argumentach.
⬤ Kilku czytelników uważa, że Appleman nie odniósł się odpowiednio do presji politycznej wpływającej na nauczanie takich tematów jak niewolnictwo.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Literature and the New Culture Wars: Triggers, Cancel Culture, and the Teacher's Dilemma

Zawartość książki:

Nasze obecne "wojny kulturowe" zmieniły politykę nauczania literatury średniej. Ze względu na różne wyzwania zarówno z lewej, jak i prawej strony - dotyczące języka lub tematyki, potencjalnie wyzwalających treści lub autorów, którzy zostali odwołani - listy lektur szkolnych szybko się kurczą.

Dla wielu nauczycieli wybór książek do włączenia do programu nauczania stał się męczącym zadaniem o wymiarze politycznym, zawodowym i etycznym. W "Literaturze i nowych wojnach kulturowych" Deborah Appleman wzywa do ponownego uznania intelektualnej i afektywnej pracy, jaką może wykonać literatura, i oferuje sposoby dalszego nauczania niepokojących tekstów bez wyrządzania krzywdy.

Pisze, że zamiast wyrzucać kwestionowane teksty z naszych klas, powinniśmy konfrontować się i uczyć kontrowersji, które wywołują. Jej książka jest aktualnym i wymownym argumentem za rozsądnym podejściem do określania, jaka literatura nadal zasługuje na czytanie, nauczanie i dyskusję.