Literature, Democracy and Transitional Justice: Comparative World Perspectives
Kiedy społeczeństwo wychodzi z autorytarnych rządów, a państwo nie rości sobie już monopolu na prawdę, pisanie staje się niezbędne - w reprezentowaniu praw, wzywaniu do sprawiedliwości, wysuwaniu roszczeń i kontrroszczeń dotyczących tego, co się wydarzyło, zeznawaniu o nadużyciach, kierowaniu pamięcią zbiorową lub po prostu opieraniu się amnezji.
Takie pisanie jest kluczowym elementem sprawiedliwości tranzycyjnej, której prawne i historyczne korzenie leżą w procesach norymberskich w latach 1945-46 i która od tego czasu staje się coraz ważniejsza w byłych koloniach i wschodzących demokracjach. Komisje prawdy i pojednania są obecnie w stanie wysłuchać dowodów narracyjnych, których wcześniej żaden sąd nie wziąłby pod uwagę.
Ten multidyscyplinarny zbiór esejów koncentruje się na badaniach porównawczych literatury i świadectw napisanych w następstwie przemocy oraz na ich roli w następstwie konfliktu. Naukowcy z dziedzin literaturoznawstwa, historii, sztuki, polityki i filozofii angażują się w siebie nawzajem, a także w studia przypadków z całego świata: z Algierii, Argentyny, Kolumbii, Portugalii, Rwandy, Hiszpanii, RPA, Syrii, Tunezji, Tajwanu i byłej Jugosławii.