Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Letters, Vol. 1
Otto Dix (1891-1969) jest uważany za jednego z prawdziwych lwów sztuki XX wieku, człowieka, który dał się poznać jako bezkompromisowy artysta, który odmówił złagodzenia sposobu, w jaki przedstawiał rzeczywistość, której był świadkiem. Wczesne prace Dixa często przedstawiają prawdziwą brutalność pól bitewnych i okopów I wojny światowej, w których służył przez ponad trzy lata, a także dekadencki podziemny świat Berlina lat dwudziestych.
Wraz z publikacją pierwszego z trzech tomów obszernego wyboru listów, najobszerniejsza kolekcja tekstów Otto Dixa wreszcie ukazuje się w języku angielskim. Obejmujący ponad 1000 listów, od przyjaciół i rodziny po innych artystów, kolekcjonerów, współpracowników, krytyków i biografów, listy oferują osobisty portret sześciu dekad XX wieku.
Sam Dix przez całe życie był postacią kontrowersyjną i choć twierdził, że nigdy nie pisał autotestamentów, artysta miał wiele do powiedzenia na najróżniejsze tematy w swojej prywatnej korespondencji. Dzięki niej dowiadujemy się wiele o postaci, która dla wielu była szorstka, często szorstka, człowieku, który przedstawiał wojnę z nieskruszoną brutalnością, a jednocześnie potrafił pisać najbardziej romantyczne, schmaltowe listy do żony i szkicować zabawne karykatury do swojej córki.
Po doświadczeniach z I wojny światowej, Dix natychmiast podjął współpracę z dadaistami w Dreźnie w 1919 roku i stał się uznaną postacią w ramach Sezession. Kilka lat później, po swoim pierwszym zleceniu portretowym w Dusseldorfie w 1922 roku, Dix poznał swoją przyszłą żonę Marthę, z którą wychował troje dzieci i która jest jednym z głównych korespondentów w tym tomie listów. Niektóre z jego najważniejszych prac powstały w latach dwudziestych, w tym jego potężne portfolio Krieg (Wojna), za które naziści nazwali go "zdegenerowanym artystą" i zmusili do rezygnacji z profesury w 1933 roku. Skazany na wewnętrzne wygnanie, Dix zamieszkał w Hemmenhofen, w skrajnie południowo-zachodniej części Niemiec. Dwanaście lat później doznał kolejnych upokorzeń ze strony nazistów, gdy w 1945 roku nakazano mu wstąpić do Volkssturmu. Dix trafił do obozu jenieckiego, ponownie przeżywając drugi wstrząsający kataklizm. Po uwolnieniu, od 1946 roku, malarz żył między wschodnimi i zachodnimi Niemcami, nigdy tak naprawdę nie będąc w domu w żadnym z nich ideologicznie, ale pozostał płodny, kontynuując tworzenie sztuki do końca życia, przeżywając dwie wojny światowe, a także "zimną wojnę".
Pierwszy tom obejmuje lata 1904-1927, a jego sercem jest wybór pocztówek Dixa z frontu I wojny światowej napisanych do jego szkolnej przyjaciółki z Drezna, Helene Jakob, będących formą artystycznego reportażu o niesamowitej sile. Listy Dixa, wyróżnione w 2014 roku nagrodą Die schOnsten Deutschen BUcher, okażą się niezwykle interesujące dla historyków sztuki, badaczy ekspresjonizmu i wielbicieli Dixa, którzy zetkną się z artystą jak nigdy dotąd.