Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
St. Cyril of Alexandria Letters 51-110
Ten drugi i ostatni tom listów św. Cyryla, patriarchy Aleksandrii (412-444), podejmuje in medias res wielką kontrowersję chrystologiczną dotyczącą terminu Theotokos i wydarzeń, które doprowadziły do jej rozwiązania na Soborze Efeskim w 431 roku.
Broniąc doktryn Trójcy Świętej i Osoby Chrystusa w tradycji aleksandryjskiej św. Atanazego, listy te ujawniają błyskotliwą teologiczną przenikliwość i głęboką osobistą wiarę Cyryla. Listy od 51 do 61 dotyczą kwestii Jana z Antiochii i biskupów, którzy wraz z nim poparli Nestoriusza w tradycji szkoły antiocheńskiej, utworzyli konkurencyjny sobór, który posunął się nawet do zdymisjonowania Cyryla.
Z tej grupy listy 50 i 55 są wyjątkowe ze względu na ich teologiczną treść.
Listy od 66 do 74 dotyczą rozszerzenia herezji nestoriańskiej przez wschodnich biskupów, którzy, choć zgodzili się na usunięcie Nestoriusza i anatemy przeciwko niemu, zaczęli podtrzymywać idee jego nauczycieli Diodora z Tarsu i Teodora z Mopsuestii. Listy 77-79 i 85 mają charakter czysto administracyjny i jako takie są godnymi uwagi przykładami patriarchatu Cyryla.
List 89, egzegetyczne wyjaśnienie kary Kaina, jest częściową kopią listu 260 św. Trzy listy są fałszywe: 86 i 87, które dotyczą daty Wielkanocy, oraz 88, rzekomy list od Hypatii do Cyryla. Być może najbardziej niezwykłym listem jest 96, breve lub katalog skarbów wysłanych z Aleksandrii jako łapówki na dwór cesarski w Konstantynopolu, co nie wydaje się być rzadką praktyką, ponieważ Cyryl pisze o tym całkiem otwarcie.
Tłumacz dołączył do korpusu pięć listów. Pierwsze cztery są skierowane do Cyryla i są ważne ze względu na światło, jakie rzucają na kontrowersje nestoriańskie. Ostatni, alternatywna wersja listu 85 przetłumaczona z tekstu łacińskiego, zawiera odpowiedź na synod w Kartaginie dotyczący daty Wielkanocy, różnej w obu wersjach.