Listy do Emmy Bowlcut

Opinie czytelników

Recenzje książki Billa Callahana podkreślają mieszankę niekonwencjonalnego pisania i poetyckich obrazów, ukazując jego wyjątkowy głos zarówno jako muzyka, jak i autora. Podczas gdy wielu czytelników docenia dziwaczną naturę książki i jej głęboki wpływ emocjonalny, niektórzy uważają, że może ona nie spodobać się tym, którzy szukają bardziej tradycyjnego sposobu opowiadania historii.

Czytelnicy chwalą książkę za jej zachwycającą dziwność, humor, oszałamiający styl pisania i poetyckie obrazy. Opisywana jest jako szybka i wciągająca lektura, która przekształca banalność życia w coś wyjątkowego. Fani muzyki Callahana często cieszą się z płynnego przejścia do jego twórczości literackiej i uważają książkę za ukryty klejnot.

Niektórzy recenzenci wspominali, że książka może wydawać się zagmatwana lub zbyt niejasna, porównując ją do filmu Davida Lyncha. Kilku krytyków uważa, że proza Callahana może nie dorównywać jakości jego muzyki i sugeruje, że powinien skupić się wyłącznie na muzyce. Pojawiają się również porównania do dzieł jego brata, sugerując, że ta książka nie osiąga tych samych wyżyn.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Letters to Emma Bowlcut

Zawartość książki:

Sześćdziesiąt dwa listy od bezimiennego bohatera składają się na tę powieść epistolarną. Pisze je do Emmy, kobiety, którą spotyka na przyjęciu.

Każdy wpis zawiera luźne, różnorodne szczegóły codziennego życia, w tym pragnienia, frustracje, radości, obserwacje społeczne, anegdoty, porady i jaźń, przedstawione za pomocą emocjonalnych aktualizacji pogody. Odpowiedzi Emmy nie są ujawniane, ale osobowość narratora jest taka, jak filozofuje i zabiega o obiekt swoich uczuć. Jest fanem boksu, naukowcem z zawodu i studentem wiru, którego używa do opisania własnej degradacji i pustki w swoim życiu.

Razem listy ujawniają wewnętrzny dialog skonfliktowanego bohatera, który boksuje Emmę, siebie, a nawet czytelnika. "