Listy do domu: Wspomnienia żydowskiego kapelana z Wietnamu

Opinie czytelników

Pamiętnik rabina Shelly'ego Lewisa zawiera głęboko osobistą relację z jego doświadczeń jako kapelana podczas wojny w Wietnamie, podkreślając trudności, z jakimi borykają się żołnierze i jego wysiłki w celu zapewnienia duchowego wsparcia. Książka zawiera refleksje na temat moralnej złożoności wojny oraz znaczenia współczucia i empatii w tragicznych sytuacjach.

Wspomnienia te są chwalone za szczery portret wojny w Wietnamie, rzucający światło na realia, z jakimi borykali się żołnierze, w tym samotność, dylematy moralne i poszukiwanie sensu. Pisarstwo rabina Lewisa jest wyraziste i prowokujące do myślenia, ukazując jego samoświadomość i rozwój osobisty w trakcie jego doświadczeń. Książka podkreśla znaczenie społeczności i wsparcia w czasach kryzysu, a czytelnicy doceniają wgląd w żydowskie rytuały i wartości, które przyniósł żołnierzom.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka koncentruje się na osobistych doświadczeniach, a nie na szerszym kontekście historycznym. Chociaż narracja jest wciągająca, osoby poszukujące kompleksowej analizy wojny w Wietnamie mogą czuć, że brakuje jej głębi pod względem komentarza politycznego lub społecznego wykraczającego poza osobistą podróż rabina Lewisa.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Letters Home: A Jewish Chaplain's Vietnam Memoir

Zawartość książki:

Rabin Lewis został wysłany do Wietnamu jako kapelan wojskowy w latach 1970-1971, aby być obecnym z żydowskim personelem na Wyżynie Centralnej. Służąc mężczyznom i kobietom powołanym do moralnie trudnej wojny z rosnącymi protestami w kraju, starał się zapewnić słuchające ucho i pocieszenie żydowskiej tradycji samotnym i skonfliktowanym ludziom.

Pięćdziesiąt lat później, z listów wysyłanych do domu, opowiada i przeżywa dramat i agonię służby w tamtych czasach. Co powiedzieli inni: "Kiedy po raz pierwszy spotkałem rabina Shelly'ego Lewisa w dżunglach Wietnamu, poczułem, że jest prawdziwym człowiekiem Boga. Miesiące później to uczucie zostało wzmocnione, gdy stał przy moim szpitalnym łóżku, gdzie walczyłem o przetrwanie".

(Lloyd Kantor, ranny weteran) "Kiedy podróżowaliśmy po Wietnamie, odkryłem, że większość żołnierzy chciała po prostu porozmawiać z kimś, kto by ich wysłuchał i współczuł im. Służyliśmy naszemu krajowi w bardzo zagmatwanej wojnie, miejscu, czasie i okolicznościach, których większość z nas nie rozumiała i / lub nie wspierała.

Kapelan Lewis szybko się tego nauczył, a jego umiejętności aktywnego słuchania i opiekuńcza osobowość uczyniły go jednym z najbardziej szanowanych duchownych w II Korpusie". (Ed Finkelstein, asystent kapelana rabina Lewisa).