Lise Sarfati: Oh Man

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Zawartość książki:

Oh Man to seria siedemnastu wielkoformatowych fotografii, piętnastu kolorowych i dwóch czarno-białych, stworzonych w Los Angeles w latach 2012-2013. Podobnie jak poprzednie serie Lise Sarfati The New Life (2003), She (2009) i On Hollywood (2010), Oh Man również osadzony jest w miejskim krajobrazie. W tej nowej pracy Sarfati odrzuca romantyczną malowniczość. Kontynuuje prace, które mają pewną wewnętrzną złożoność i nie mogą być zawężone do pojedynczej lub globalnej perspektywy ani postrzegane jako obiekt.

Sarfati cytuje Baudelaire'a w odniesieniu do serii: „w pewnych niemal nadprzyrodzonych stanach duszy, głębia życia ujawnia się całkowicie w spektaklu, jakkolwiek zwyczajny by on nie był, przed naszymi oczami. Staje się ono jego symbolem”. Inwestuje w miasto w osobisty i metaforyczny sposób. Przemyśla na nowo to, co już istnieje. Pierwotna witalność, trzewna, niepohamowana, wynikająca z braku korzeni - spacerujący mężczyźni i radykalna obojętność ich ciał - zajmuje puste serce Los Angeles. Tworzy obraz, który jest zawsze zaangażowany w dyskurs z widzem, obraz, w którym możemy projektować siebie, a jednocześnie czuć się wolni. Cała seria skąpana jest w słonecznym świetle. Ten świetlisty punkt widzenia działa jak iluminacja obrazu, jakby oświetlając naszą wizję. Sarfati pracował bardzo precyzyjnie nad wyborem tego intensywnego światła słonecznego: „Pracowałem nad odległością, aby stworzyć niejednoznaczne połączenie w relacji między człowiekiem a krajobrazem. Moje obrazy są wielkoformatowe, ale dzięki swojej równowadze pozwalają widzowi na całkowitą swobodę angażowania się w krajobraz lub postać ludzką”.

Postacie na zdjęciach, takie jak te, które zdefiniowała w swoich seriach The New Life, She i On Hollywood, są tutaj upiorne. Oh Man tworzy niesamowite wrażenie: mężczyźni są jednocześnie anonimowi i znajomi. Są filmowani przez kamery monitoringu i stają się szczegółem wirtualnego krajobrazu. To, co J. G. Ballard, jedno z odniesień Lise Sarfati, do skomputeryzowanych systemów nadzoru, nazywa: „orwellowski koszmar, który się spełnia, ale przebrany za usługę publiczną”.

Oh Man daje nam poczucie, że moglibyśmy być w centrum dowolnego amerykańskiego megalopolis. Amerykański krajobraz miejski na fotografiach Sarfatiego przewija się, a magazyny przypominają długą listę znaków bez wpływu: United States Post Office, NAB Sound, Toys, Clothing, Handbag, Cosmetics.

W swoich różnych seriach Sarfati nigdy nie przestaje zastanawiać się nad pustką i relacją między człowiekiem a światem zewnętrznym. W Oh Man jesteśmy kołysani przez niejednoznaczne doznania krajobrazu, między przyciąganiem do pustki a radością z przestrzeni przekraczanej przez idącego człowieka.