Lincoln i jego admirałowie: Abraham Lincoln, amerykańska marynarka wojenna i wojna secesyjna

Opinie czytelników

Książka bada rolę prezydenta Lincolna w morskich aspektach wojny secesyjnej, przedstawiając kompleksową narrację na temat znaczącego, ale często pomijanego wkładu Marynarki Wojennej Unii. Podkreśla ewolucję Lincolna od niechętnego dowódcy do zaangażowanego przywódcy, szczegółowo opisując jego relacje z oficerami marynarki wojennej i złożoność wojny morskiej w tamtym czasie.

Książka jest dobrze napisana, dokładnie zbadana i przedstawia wciągającą narrację, która utrzymuje zainteresowanie czytelników. Oferuje nowe spojrzenie na przywództwo Lincolna, osobowości oficerów marynarki wojennej i często pomijane strategie morskie wojny secesyjnej. Wielu recenzentów uznało ją za edukacyjną i gorąco poleca ją każdemu zainteresowanemu historią, w szczególności wojną secesyjną.

Niektórzy czytelnicy zauważyli brak szczegółów na temat znaczących postaci i wydarzeń morskich, takich jak wejście Farraguta do Zatoki Mobile i pojedynek między Alabamą i Kearsarge. Ponadto, chociaż książka oferuje dobry przegląd, niektórzy uważali, że zawiera niepotrzebny nacisk na tematy takie jak niewolnictwo, które odwracają uwagę od głównego skupienia się na dowodzeniu marynarką wojenną. Kilka drobnych skarg dotyczyło czytelności map i potrzeby ilustracji okrętów wojennych.

(na podstawie 53 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lincoln and His Admirals: Abraham Lincoln, the U.S. Navy, and the Civil War

Zawartość książki:

Abraham Lincoln rozpoczął swoją prezydenturę przyznając, że "niewiele wiedział o okrętach", ale szybko stanął na czele największej narodowej armady do tego czasu, która nie została przyćmiona aż do I wojny światowej. Napisany przez historyka marynarki Craiga L. Symondsa, Lincoln i jego admirałowie odsłania niezbadany dotąd przez historyków aspekt prezydentury Lincolna, ujawniając, w jaki sposób zarządzał on ludźmi, którzy prowadzili morską stronę wojny secesyjnej i jak działania Marynarki Wojennej Unii ostatecznie wpłynęły na bieg historii.

Począwszy od porywającego opisu próby ponownego zaopatrzenia Fortu Sumter - komedii błędów, która aż nazbyt wyraźnie pokazuje brak doświadczenia początkującego prezydenta - Symonds śledzi stały rozwój Lincolna jako naczelnego dowódcy czasu wojny. Bez sekretarza obrony stał się de facto dowódcą wspólnych operacji wzdłuż wybrzeża i na rzekach. Wiązało się to z kontaktami z ludźmi, którzy zarządzali marynarką wojenną: lojalnym, ale często zrzędliwym sekretarzem marynarki Gideonem Wellesem, cichym i niezawodnym Davidem G. Farragutem, ekstrawaganckim i nieprzewidywalnym Charlesem Wilkesem, ambitnym ekspertem od uzbrojenia Johnem Dahlgrenem, dobrze skomunikowanym Samuelem Phillipsem Lee oraz samozwańczym i towarzyskim Davidem Dixonem Porterem. Lincoln był niezwykle cierpliwy; często odkładał krytyczne decyzje do czasu, aż impet wydarzeń sprawił, że konsekwencje tych decyzji stały się oczywiste. Symonds pokazuje jednak również, że Lincoln potrafił działać zdecydowanie. Rozczarowany letargiem starszych oficerów marynarki wojennej, wkroczył do akcji i osobiście pokierował amfibijnym atakiem na wybrzeże Wirginii, udaną operacją, która doprowadziła do zdobycia Norfolk. Człowiek, który "niewiele wiedział o okrętach", stał się jednym z największych strategów morskich swojej epoki.

Współzwycięzca Nagrody Lincolna 2009.

Zwycięzca nagrody 2009.

Barondess/Lincoln Prize przyznawanej przez Civil War Round Table of New York.

Nagroda Johna Lymana przyznawana przez Północnoamerykańskie Towarzystwo Historii Oceanicznej.

Nagroda Daniela i Marilyn Laney przyznawana przez Austin Civil War Round Table.

Nagroda Nevins-Freeman przyznawana przez Okrągły Stół Wojny Secesyjnej w Chicago.