Lincoln i czarna wolność: Studium przywództwa prezydenckiego

Opinie czytelników

Książka LaWandy Cox zagłębia się w zaangażowanie Abrahama Lincolna w emancypację i jego strategie podczas Rekonstrukcji, szczególnie w Luizjanie. Choć podważa ona rewizjonistyczne poglądy na temat Lincolna i przedstawia wiele informacji historycznych, niektórzy czytelnicy stwierdzili, że styl pisania jest gęsty i trudny do strawienia, co czyni go mniej przystępnym pomimo akademickiego rygoru.

Książka zapewnia dogłębną analizę polityki Lincolna w zakresie rekonstrukcji i oferuje krytyczną ponowną ocenę jego zaangażowania w emancypację. Jest dobrze zbadana i cenna dla zrozumienia politycznych zawiłości epoki. Doświadczenie Coxa jako doświadczonego historyka dodaje jej wiarygodności.

Styl pisania jest często opisywany jako powolny i akademicki, co utrudnia czytelnikom zaangażowanie się w materiał. Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że musieli ponownie przeczytać sekcje, aby zrozumieć treść. Ponadto książka może nie obejmować odpowiednio perspektyw i wysiłków Afroamerykanów w tym okresie.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lincoln and Black Freedom: A Study in Presidential Leadership

Zawartość książki:

Ujawnia polityczny spryt i egalitarne przekonania stojące za polityką rasową Lincolna.

W samym środku amerykańskiego ruchu na rzecz praw obywatelskich historycy zakwestionowali powszechnie panujące przekonanie, że Abraham Lincoln był Wielkim Emancypatorem. Wyobrażali go sobie jako białego supremacjonistę, którego polityczna celowość skłoniła do wydania Proklamacji Emancypacji. W Lincoln and Black Freedom LaWanda Cox, czołowy historyk rekonstrukcji, argumentuje, że Lincoln był konsekwentnym przyjacielem wolności Afroamerykanów, ale przyjacielem, którego skryty styl przywództwa często przesłaniał siłę jego zaangażowania. Cox ukazuje ostrożną retorykę i politykę Lincolna jako celową strategię osiągnięcia wspólnych celów unii i emancypacji, a także pokazuje, że jego wojenne wysiłki na rzecz odbudowy Luizjany wykraczały poza ograniczoną koncepcję wolności dla byłych niewolników.

W ostatnim rozdziale Cox bada granice możliwości, dochodząc do wniosku, że gdyby Lincoln przeżył swoją drugą kadencję, można by uniknąć konfliktu między jego następcą a Kongresem, a powojenna rekonstrukcja mogłaby zaowocować bardziej trwałą miarą sprawiedliwości i równości dla Afroamerykanów. Lincoln wyłania się ze studium Coxa jako mistrzowski polityk, którego pewne zrozumienie natury przywództwa prezydenckiego przemawia nie tylko do trudności jego wieku, ale także do wyzwań naszych czasów.