Life Is Like a Chicken COOP Ladder: Studium niemieckiego charakteru narodowego poprzez folklor

Opinie czytelników

Książka przedstawia eksplorację niemieckiej kultury skoncentrowaną na skatologii i potocznych wyrażeniach związanych z ekskrementami, co niektórzy czytelnicy początkowo uznali za zabawne, ale ostatecznie zniechęcające. Wielu recenzentów było rozczarowanych mylącym tytułem i spodziewało się, że książka będzie bardziej dotyczyć ogólnego niemieckiego folkloru.

Książka jest dobrze zbadana, zawiera wiele źródeł i jest dobrze napisana. Oferuje cenny wgląd w potoczny niemiecki język i wyrażenia. Niektórzy czytelnicy uznali ją za zabawną i przydatną, zwłaszcza jako źródło humoru i komentarzy kulturowych.

Wielu z nich poczuło się wprowadzonych w błąd przez podtytuł książki, oczekując szerszego potraktowania niemieckiego folkloru, a nie niszowego skupienia się na tematach skatologicznych. Teza jest uważana za wątpliwą przez niektórych, a krytyka dotyczy głębokości analizy niemieckiego charakteru narodowego. Brak rozdziałów sprawił, że niektórym trudno było znaleźć punkty zatrzymania.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Life Is Like a Chicken COOP Ladder: A Study of German National Character Through Folklore

Zawartość książki:

Książka Life Is Like a Chicken Coop Ladder ukazała się po raz pierwszy w 1984 roku i od samego początku wzbudziła szeroki wachlarz reakcji, od pochwał po całkowite obrzydzenie.

Tezy Alana Dundesa identyfikują silny analny element erotyczny w niemieckim charakterze narodowym, przytaczając liczne przykłady danych skatologicznych z autentycznych kompilacji niemieckiego folkloru. Badanie tej jednej cechy niemieckiego charakteru służy wykazaniu, że charakter narodowy istnieje i że jego istnienie jest jednoznacznie udokumentowane przez folklor narodu.

Dundes jest zdania, że wykorzystanie danych folklorystycznych minimalizuje subiektywne uprzedzenia w badaniu charakteru narodowego, ponieważ nieedytowane lub nieocenzurowane stanowią unikalny sposób patrzenia na kulturę od wewnątrz, a nie od zewnątrz, co jest bardziej typową sytuacją zewnętrznego obserwatora próbującego zrozumieć obcą kulturę.