Licząc błogosławieństwa

Opinie czytelników

Zbiór poezji Morrisa Bermana „Counting Blessings” otrzymał entuzjastyczne pochwały za emocjonalną głębię, wnikliwe refleksje na temat życia oraz żywe przedstawienie krajobrazów i doświadczeń. Czytelnicy doceniają zdolność książki do przywoływania osobistych i kosmicznych tematów, łącząc wspomnienia z szerszą krytyką kulturową. Intymne wiersze rezonują z poczuciem nostalgii i zrozumieniem złożoności życia.

Zbiór jest chwalony za emocjonalny rezonans i liryczne piękno. Podkreśla się zdolność Bermana do wglądu w osobiste doświadczenia, krajobrazy i krytykę kulturową. Czytelnicy uważają książkę za głęboko poruszającą, często przywołującą silne wspomnienia i kontemplacyjne myśli. Styl pisania jest chwalony za bogactwo i poetycką elegancję, zachęcając czytelników do refleksji nad własnym życiem.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy żalu i nostalgii za ciężkie lub melancholijne. Wspomina się o wcześniejszych pracach autora, co może sugerować, że głębsze zrozumienie jego filozofii i krytyki może zwiększyć uznanie dla tej poezji. Wadą może być potencjalny brak przystępności dla tych, którzy nie są zaznajomieni z pochodzeniem lub wcześniejszymi pracami Bermana.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Counting Blessings

Zawartość książki:

Counting Blessings to wyraz wdzięczności za życie z dala od szalonego tłumu. Ten zbiór poezji powstał około rok po przeprowadzce autora do małego miasteczka w Meksyku.

Gdy szaleństwo amerykańskiego życia zeszło na dalszy plan, mógł zatopić się w ciszy nowego otoczenia, pozwalając długo uśpionym twórczym energiom wypłynąć na powierzchnię. Jak się okazuje, tylko kilka z tych wierszy dotyczy życia w Meksyku per se. W większości przypadków Meksyk stanowił tło, spokojny kontekst, w którym nieświadome procesy autora mogły swobodnie wędrować po wewnętrznym krajobrazie, badać jego kontury i drobne szczegóły.

Powstały żywe wspomnienia z dzieciństwa i okresu dojrzewania, z czasów spędzonych za granicą, z ludźmi, którzy przychodzili i odchodzili. Te liryczne wiersze uchwyciły niezwykłą istotę zwykłego doświadczenia życiowego, a tym samym reprezentują prawdziwą treść naszego życia, prosty rdzeń tego, co czyni nas ludźmi.