Licencja na leczenie: wspomnienia lekarza ostrego dyżuru

Opinie czytelników

Książka zapewnia wnikliwe spojrzenie na doświadczenia lekarza ostrego dyżuru, oferując mieszankę osobistych anegdot i refleksji na temat systemu opieki zdrowotnej, w szczególności w odniesieniu do opieki nad pacjentem i wyzwań stojących przed pracownikami medycznymi. Choć wielu czytelników doceniło wzruszające historie i empatię lekarza, zauważyli oni również istotne problemy z redakcją i organizacją.

** Angażujące i szczere osobiste historie z perspektywy lekarza ostrego dyżuru. ** Podkreśla znaczenie empatii w praktyce medycznej. ** Oferuje wgląd w wyzwania, przed którymi stoją ratownicy medyczni. ** Dostępna dla czytelników niebędących lekarzami, dzięki czemu jest odpowiednia dla szerszego grona odbiorców. ** Pozytywnie odzwierciedla intencje autora i jego zaangażowanie w opiekę nad pacjentami.

** Powszechne błędy edytorskie, w tym błędy ortograficzne i niska jakość pisania. ** Brak głębi i szczegółów w niektórych anegdotach, co może rozczarować czytelników szukających dokładnych spostrzeżeń. ** Problemy organizacyjne z przepływem historii, co sprawia, że wydaje się ona chaotyczna lub pospieszna. ** Niektórzy specjaliści medyczni uznali ją za zbyt uproszczoną i pozbawioną istotnych szczegółów. ** Powtarzające się treści, które z czasem mogą stać się nużące.

(na podstawie 63 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A License to Heal: Recollections of an ER Doctor

Zawartość książki:

Steven Bentley, M.

D. jest certyfikowanym lekarzem ostrego dyżuru z ponad trzydziestoletnią karierą na różnych oddziałach ratunkowych w Karolinie Północnej.

Jego podróż rozpoczęła się w połowie lat 70-tych, kiedy zdecydował się na karierę w medycynie. W młodości postrzegał lekarzy jako tych dobrych, tych, którzy leczą ludzi i ratują życie. Wiedział, że pewnego dnia będzie jednym z nich.

Opisuje prawdziwy świat medycyny ratunkowej z punktu widzenia praktykującego lekarza medycyny ratunkowej. W dynamicznym świecie medycyny ratunkowej jest wiele bólu, krwi i tragedii, ale jest też nadzieja, współczucie i ekscytacja - zarówno dla pacjentów, jak i personelu.