Liberia: Przemoc demokracji

Oryginalny tytuł:

Liberia: The Violence of Democracy

Zawartość książki:

Liberia, mały zachodnioafrykański kraj, który od 1989 r. targany jest przemocą i wojną domową, wydaje się paradoksalnym miejscem do badania kwestii demokracji i partycypacji społecznej. Liberia jest również najstarszą republiką w Afryce, która uzyskała niepodległość w 1847 roku po kolonizacji przez amerykańską organizację filantropijną jako schronienie dla Wolnych Ludzi Kolorowych ze Stanów Zjednoczonych. Wielu analityków przypisuje gwałtowne wstrząsy i upadek państwa, których Liberia doświadczyła w latach 80. i 90. XX wieku, brakowi instytucji demokratycznych i długotrwałym wzorcom autokracji, tajemnicy i braku przejrzystości. Liberia: The Violence of Democracy jest odpowiedzią, z perspektywy antropologicznej, na literaturę dotyczącą neopatrymonializmu w Afryce.

Mary H. Moran twierdzi, że demokracja nie jest obcym importem do Afryki, ale że zasadnicze aspekty tego, co my na Zachodzie uważamy za wartości demokratyczne, są częścią rdzennych afrykańskich tradycji legitymizacji i procesu politycznego. W przypadku Liberii te demokratyczne tradycje obejmują zinstytucjonalizowane mechanizmy kontroli i równowagi działające na poziomie lokalnym, które pozwalają na to, by głosy strukturalnych podwładnych (kobiet i młodszych mężczyzn) były słyszalne i skuteczne w wysuwaniu roszczeń. Moran utrzymuje, że przemoc i upadek państwa, które nękały Liberię i otaczający ją region w ciągu ostatnich dwóch dekad, nie mogą być przypisywane starożytnym nienawiściom plemiennym lub neopatrymonialnym przywódcom, którzy są po prostu nowoczesną wersją tradycyjnych wodzów. Demokracja i przemoc są raczej krzyżującymi się wątkami w historii Liberii, które przez lata przejawiały się w wielu kontekstach.

Moran podważa wiele założeń dotyczących Afryki jako kontynentu i mówi beznamiętnym głosem o znaczeniu demokracji i przemocy w Liberii.