Lestrade i Lewiatan

Opinie czytelników

Recenzenci chwalą książkę za dowcipną i zabawną narrację, dobrze rozwinięte postacie i wciągający styl. Autor, M.J. Trow, z powodzeniem ożywia złożoną i sympatyczną wersję Lestrade'a, zachowując związek z oryginalnymi dziełami Doyle'a. Czytelnicy doceniają humor, odniesienia historyczne i ogólnie przyjemne wrażenia z lektury. Jest jednak drobna krytyka dotycząca niespójnej wymowy „Lestrade” przez tę samą postać.

⬤ Dowcipne i zabawne pisanie
⬤ dobrze rozwinięte postacie
⬤ humorystyczny ton
⬤ wciągający styl narracji
⬤ ciekawe wątki z odniesieniami historycznymi
⬤ utrzymuje związek z oryginalnymi dziełami Sherlocka Holmesa.

Niespójna wymowa słowa „Lestrade” przez tę samą postać.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lestrade and the Leviathan

Zawartość książki:

Księga dwunasta serii o inspektorze Lestrade.

Obiecujesz mi spokój, co? W Roku Pańskim tysiąc dziewięćset dziesiątym? Miejmy nadzieję, że masz rację”.

Niestety, jego ludzie nie mogą spełnić życzenia nadinspektora Lestrade'a. Ani jego córka Emma, która chwilę później przynosi mu wiadomość o tragicznym wypadku na łodzi z udziałem członków jej rodziny. W rzeczywistości los Lestrade'a zdecydowanie nie jest szczęśliwy. Ma do rozwiązania szereg okrutnych morderstw, w tym mężczyzny powieszonego w kościelnej dzwonnicy; potencjalnego pływaka przepływającego kanał La Manche i jego starego partnera sparingowego, dr Watsona. Anarchiści zagrażają pokojowi w Europie, a całe Yard poszukuje „Petera Malarza”.

Na domiar złego Lestrade zostaje zaangażowany do pomocy przy planach koronacji Jerzego V. Jego córka jest zakochana, a inspektor Dew potrzebuje pomocy w sprawie zniknięcia niejakiej Belle Crippen. Podczas gdy Lestrade ma pełne ręce roboty, na podkomisarza czeka brutalny londyński taksówkarz. Pan Frederick Seddon wynajmuje górne mieszkanie w swoim domu starszym pannom. Nowo poślubiona Sarah Rose błąka się samotnie po Galerii Narodowej, czekając na George'a Josepha Smitha.