Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest humorystyczną antologią negatywnych recenzji na temat słynnych klasycznych kompozytorów i ich muzyki, prezentującą kąśliwe uwagi krytyków z XIX i początku XX wieku. Podkreśla ironię tego, jak krytycy często źle rozumieli rewolucyjną muzykę, która jest obecnie czczona.
Zalety:Książka jest opisywana jako przezabawna, wyjątkowo zabawna i stanowi unikalne spojrzenie na krytykę muzyki klasycznej. Czytelnicy lubią dowcipną krytykę, doceniają kontekst historyczny i uważają ją za motywującą do radzenia sobie z krytyką we własnych dziedzinach. Wielu czytelników sugeruje, że jest to cenne źródło informacji dla muzyków i miłośników muzyki.
Wady:Niektórzy krytycy zauważają, że książka może nie mieć dużej wartości dla poważnych badań lub celów akademickich, a esej wprowadzający, choć wnikliwy, może nie być tak zabawny jak same recenzje. Sugeruje się również, że książka najlepiej smakuje w małych dawkach.
(na podstawie 39 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Lexicon of Musical Invective: Critical Assaults on Composers Since Beethoven's Time
Zawartość książki:
Wężowa dawka krytycznego jadu wymierzona w kompozytorów i klasyków muzyki XIX i XX wieku.
Kto napisał zaawansowaną muzykę dla kotów? Jaki powszechnie znany temat jest bardzo podobny do Yankee Doodle? Który kompozytor jest łajdakiem i draniem bez daru? Jaką operę wystawiłby Jego Szatańska Mość? Czyje imię sugeruje zadziorne wąsy poplamione wódką? I wreszcie, która trzecia część zaczyna się od wycia psa o północy, następnie imituje regurgitacje mniej wyrafinowanego lub niższej klasy średniej typu spłuczki wodnej, a kończy się wiolonczelą odtwarzającą pisk niesmarowanej taczki? Aby uzyskać odpowiedzi na te i inne pytania, czytelnicy muszą jedynie zapoznać się z "Invecticon" z tyłu tej natchnionej książki, a następnie przejść do pełnego fragmentu, w całej jego obrzydliwości. Wśród wybitnych recenzentów są George Bernard Shaw, Virgil Thomson, Hans von Bulow, Friedrich Nietzsche, Eduard Hanslick, Olin Downes, Deems Taylor, Paul Rosenfeld i Oscar Wilde.
Ten zbiór złośliwych uwag na temat kompozytorów i ich dzieł, zebranych głównie ze współczesnych gazet i czasopism, jest przezabawną lekturą i powinien znaleźć się na półce każdego, kto kocha lub nienawidzi muzyki klasycznej. Z nową przedmową Petera Schickele ("P. D.
Q. Bach")".
