Doctors at the Borders: Immigration and the Rise of Public Health
Okres od 1820 do 1920 roku był czasem masowej migracji do Stanów Zjednoczonych z innych krajów pochodzenia. Ten stuletni okres przyczynił się do rozwoju nowoczesnej medycyny dzięki akceptacji teorii zarazków chorób i wnioskom wyciągniętym z tego, jak urzędnicy imigracyjni i lekarze z United States Marine Hospital Service (USMHS) stawili czoła sześciu głównym chorobom pandemicznym: dżumie, cholerze, grypie, ospie prawdziwej, jaglicy i żółtej febrze.
Książka ta stanowi narracyjną historię, która opowiada o tym, jak lekarze imigracyjni USMHS opracowali urządzenia i procedury, które w znacznym stopniu wpłynęły na rozwój zdrowia publicznego. Naświetla wyraźne powiązania między polityką imigracyjną a polityką zdrowia publicznego i wyróżnia dziesięć kluczowych lekcji wyciągniętych prawie 100 lat temu, które są nadal istotne w radzeniu sobie z obecnymi kwestiami polityki zdrowia publicznego.
Poprzez ponowne zbadanie doświadczeń lekarzy w trzech amerykańskich stacjach imigracyjnych/kwarantanny - Angel Island, Ellis Island i Nowym Orleanie - na początku XIX wieku do początku XX wieku, Doctors at the Borders: Immigration and the Rise of Public Health analizuje sukcesy i porażki pionierskich wysiłków tych lekarzy w walce z chorobami pandemicznymi i identyfikuje, w jaki sposób ciężko zdobyta wiedza z tego stosunkowo prymitywnego okresu nadal informuje, w jaki sposób polityka zdrowia publicznego powinna być pisana dzisiaj. Czytelnicy zrozumieją, w jaki sposób lekarze USMHS pomogli ukształtować rozwój amerykańskiego zdrowia publicznego i nowoczesnej medycyny naukowej, a także dostrzegą potrzebę współpracy międzynarodowej w obliczu dzisiejszych globalnych zagrożeń związanych z chorobami pandemicznymi.
