Lekarze i reformatorzy: Dyskusja i debata nad polityką zdrowotną, 1925-1950

Opinie czytelników

Książka zapewnia wnikliwą oś czasu i szczegółowy opis historii amerykańskiej opieki zdrowotnej od 1925 do 1950 roku, choć zawiera pewne redakcyjne uprzedzenia i pominięcia. Pomimo różnych opinii na temat skłonności politycznych autora, wielu czytelników uważa ją za dobrze napisaną i pouczającą.

Dobrze zorganizowana i dobrze napisana, oferuje dogłębną eksplorację okresu reformy opieki zdrowotnej, przedstawia zniuansowane perspektywy różnych społeczności lekarzy i zapewnia wciągające historie o kluczowych postaciach. Zwiększa zrozumienie wzajemnych relacji między reformatorami i organizacjami.

Zawiera sporadyczne komentarze redakcyjne, które mogą odwracać uwagę od narracji, ma postrzeganą stronniczość wobec niektórych postaci historycznych, jednocześnie faworyzując inne, i może pomijać ważne kontekstowe wydarzenia w historii.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Doctors and Reformers: Discussion and Debate Over Health Policy, 1925-1950

Zawartość książki:

Spojrzenie na publiczną i prywatną debatę nad kształtem najlepszego systemu opieki medycznej na świecie.

Jonathan Engel śledzi debaty polityczne dotyczące świadczenia opieki zdrowotnej i sposobów jej opłacania, które były prowadzone w drugim ćwierćwieczu XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Badając poglądy prezentowane przez lekarzy, w tym tych, którzy nie zgadzali się ze stanowiskiem Amerykańskiego Stowarzyszenia Medycznego, a także przez reformatorów - naukowców, urzędników zdrowia publicznego, filantropów, dyrektorów fundacji i niezależnych naukowców - Engel pokazuje, jak dyskusja obejmowała znacznie więcej niż wysiłki legislacyjne Demokratów Nowego Ładu w zakresie ubezpieczeń zdrowotnych.

Przedmiotem dyskusji była opieka grupowa, przemysłowe plany zdrowotne, znacjonalizowane szpitale i publiczne przychodnie. Uwaga Engela poświęcona listom i innym pismom niektórych kluczowych uczestników debat wzbogaca jego relację, a dokumenty Morrisa Fishbeina, prezesa AMA, Michaela Davisa, badacza Fundacji Juliusa Rosenwalda i I. S. Falka, dyrektora ds. badań w Administracji Ubezpieczeń Społecznych, dodają konkretnych szczegółów. Jego dochodzenie pokazuje, że reakcje lekarzy na środki legislacyjne nie były monolityczne. Pokazuje również, że liderzy fundacji odegrali kluczową rolę w angażowaniu zorganizowanej siły roboczej, rolników i liberalnych ustawodawców w poprawę najlepszej opieki medycznej na świecie, a dyskusja była znacznie szersza niż debata między wrogami politycznymi.

Engel rysuje żywy obraz różnic między stopniem zaangażowania Franklina Roosevelta i Harry'ego Trumana w postępy w tej dziedzinie polityki. Uczestnicy debat nie znaleźli jednak prostego rozwiązania dla wyzwań, które badali, a ich stanowiska przede wszystkim zapowiadają debatę kolejnych dziesięcioleci.