Lekarstwo poezji w epoce prozy: Eseje moralne o powołaniu poety

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Cure of Poetry in an Age of Prose: Moral Essays on the Poet's Calling

Zawartość książki:

Rolą poety, pisze Mary Kinzie, jest angażowanie się w najgłębsze tematy z najwyższą wyrazistością. Rolą krytyka jest podążanie za poetą, słowo po słowie, na arenę, na której toczy się twórcza walka. W jaki sposób ten wspólny cel jest realizowany, idealnie i praktycznie, jest tematem tego odważnie polemicznego zbioru esejów.

Kinzie, wybitna poetka i krytyk, ocenia sytuację poezji w ciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat. Twierdzi, że nasza epoka jest dosłownie prozaiczna, nie tylko pod względem popularności gatunków prozatorskich, ale także wynikających z tego kompromisów z prawdą i elegancją w literaturze. W esejach poświęconych „błędowi rapsodycznemu”, konfesjonalizmowi i romantyzmowi reakcji percepcyjnej Kinzie diagnozuje niektóre trendy, które zmniejszają elastyczność poety. I odwrotnie, rozważa również poszczególnych poetów - Randalla Jarrella, Elizabeth Bishop, Howarda Nemerova, Seamusa Heaneya i Johna Ashbery'ego - którzy znaleźli pomysłowe sposoby na uniknięcie ryzyka prozaizmu i zachowanie szczególnego charakteru poezji.

Skupiając się na poetce Louise Bogan i powieściopisarzu J.M. Coetzee, Kinzie identyfikuje kluczowe i lecznicze nakładanie się praktyk wielkiej prozy i wielkiej poezji. W podsumowaniu sugeruje nowe podejście do nauczania pisarzy poezji i fikcji. Mocno uargumentowane, eseje te będą szeroko czytane i dyskutowane zarówno wśród krytyków, jak i poetów.