Lecąc po zwycięstwo, tom 58: Raymond Collishaw i kampania na Pustyni Zachodniej, 1940-1941

Opinie czytelników

Książka jest akademicką oceną działań komandora RAF-u Raymonda Collishawa podczas kampanii na Pustyni Zachodniej. Choć oferuje interesującą perspektywę i jest dobrze zbadana, wielu recenzentów krytykuje twierdzenia autora i źródła jako błędne lub nadmiernie przesadzone. Pomimo tej krytyki, niektórzy czytelnicy znaleźli wartość w tej pracy, szczególnie ze względu na jej dokładność i wyważony portret Collishawa.

Książka jest dobrze zbadana i zapewnia zrównoważony obraz Collishawa, dodając głębi zapomnianej części historii lotnictwa II wojny światowej. Zawiera doskonałe przypisy i odniesienia do źródeł pierwotnych, co czyni ją wartościowym opracowaniem akademickim.

Teza autora jest postrzegana jako przesadzona z niedbałym wykorzystaniem źródeł, co prowadzi do oskarżeń o przeinaczenie. Wiele stwierdzeń dotyczących przewagi powietrznej RAF-u nad Włoskimi Siłami Powietrznymi jest uważanych przez niektórych recenzentów za niedokładne. Dodatkowo, przedstawiony przez autora obraz skuteczności przywództwa Collishawa jest postrzegany jako pozbawiony uzasadnienia.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Flying to Victory, Volume 58: Raymond Collishaw and the Western Desert Campaign, 1940-1941

Zawartość książki:

Urodzony w Kanadzie as przestworzy Raymond Collishaw (1893-1976) służył w brytyjskich siłach powietrznych przez dwadzieścia osiem lat. Jako pilot podczas I wojny światowej miał na koncie sześćdziesiąt jeden potwierdzonych zestrzeleń na froncie zachodnim. Gdy w 1939 r. rozpoczęła się II wojna światowa, komodor Collishaw dowodził grupą Królewskich Sił Powietrznych w Egipcie. To właśnie w Egipcie i Libii w latach 1940-41, podczas brytyjskiej kampanii na Pustyni Zachodniej, zademonstrował zasady skutecznego systemu współpracy powietrze-ziemia. Flying to Victory analizuje wkład Raymonda Collishawa w brytyjski system taktycznego wsparcia powietrznego - schemat operacji, który ostatecznie stał się standardem w alianckich siłach powietrznych i okazał się kluczowym czynnikiem w zwycięstwie aliantów.

Armia brytyjska i Królewskie Siły Powietrzne przystąpiły do wojny ze sprzecznymi poglądami na kwestię wsparcia powietrznego, co utrudniło powodzenie wczesnych operacji. Dopiero po druzgocącej porażce operacji Battleaxe w czerwcu 1941 r., prowadzonej zgodnie z doktryną armii, Winston Churchill zmienił strategię dotyczącą kierunku przyszłych kampanii powietrznych - ostatecznie popierając pogląd RAF-u na wybór misji i celów. Ten pogląd przyjął zasady współpracy powietrze-ziemia, które Collishaw zademonstrował w walce. Autor Mike Bechthold śledzi pojawienie się tej strategii w kampanii powietrznej RAF-u w operacji Compass, pierwszej brytyjskiej ofensywie na Pustyni Zachodniej, w której niewielkie siły komandora Collishawa pokonały włoskiego odpowiednika i zakłóciły logistykę wroga.

Flying to Victory szczegółowo opisuje doświadczenia, które tak dobrze przygotowały Collishawa do tej kampanii i które nauczyły go wiele o zastosowaniu siły powietrznej, a zwłaszcza o tym, jak skutecznie współpracować z armią i Royal Navy. Jak pokazuje Bechthold, wyciągnięte wnioski zmieniły podejście aliantów do taktycznego wsparcia powietrznego i ostatecznie zmieniły przebieg II wojny światowej.