Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Studia nad antropologią Starego Testamentu zawarte w tym tomie łączy spostrzeżenie, że ludzie starożytnego Izraela żyli w elementarnej relacji do swojego naturalnego, a jednocześnie kulturowo ukształtowanego środowiska życia oraz do swojej wzajemnej społeczności.
Pokazują one sposób, w jaki społeczność ludzka była utrzymywana razem w starożytnym Izraelu, i że o ludziach zawsze mówi się w relacjach - z Bogiem, z innymi ludźmi i z innymi stworzeniami. Stary Testament pokazuje zatem, że ludzie są szczególnie skoncentrowani na społeczności i fundamentalnie osadzeni w swoim kulturowo ukształtowanym środowisku.
W tym sensie eseje zawarte w tym tomie są nie tylko wkładem w antropologię społeczną, ale także w antropologię kulturową Starego Testamentu.