Ocena:

Recenzje podkreślają analizę George'a C. Herringa dotyczącą niewłaściwego zarządzania wojną w Wietnamie przez prezydenta Lyndona Johnsona, wyszczególniając jego skupienie się na polityce wewnętrznej nad skuteczną strategią wojskową. Dobrze zbadana praca Herringa zapewnia nowy wgląd w porażki przywódcze Johnsona i złożoność prowadzenia ograniczonej wojny. Krytycy przyznają, że choć porażki Johnsona były znaczące, wyzwania związane z wojną w Wietnamie były bezprecedensowe i nie były wyłącznie jego winą.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana, oferując nowe spostrzeżenia nawet czytelnikom zaznajomionym z wojną w Wietnamie. Dostarcza złożonego portretu Johnsona jako niechętnego prezydenta wojennego, szczegółowo opisując, w jaki sposób jego priorytetowa polityka wewnętrzna przyczyniła się do niegospodarności. Herring skutecznie krytykuje brak jasnej wizji strategicznej podczas wojny i zapewnia historyczny kontekst dla stojących przed nią wyzwań.
Wady:Niektóre recenzje wskazują na brak konsensusu co do pewnych twierdzeń, w szczególności dotyczących strategicznej wizji Johnsona i skuteczności jego doradców. Krytycy argumentów Herringa sugerują, że problemy, przed którymi stanął podczas wojny w Wietnamie, nie były całkowicie winą Johnsona, ponieważ wyzwania były wyjątkowe i bezprecedensowe. Niektórzy mogą uznać krytyczną perspektywę książki na przywództwo Johnsona za zbyt surową.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
LBJ and Vietnam
Kilkadziesiąt lat później, wojna w Wietnamie nadal dzieli amerykańskie społeczeństwo. Stronnicy ze wszystkich stron wciąż debatują nad tym, dlaczego wojna została stoczona, jak można było ją lepiej prowadzić i czy w ogóle można było ją wygrać.
W tym obszernym opracowaniu wybitny ekspert w dziedzinie wojny wnosi do tych debat potrzebny obiektywizm, beznamiętnie analizując, w jaki sposób i dlaczego prezydent Lyndon Johnson i jego administracja prowadzili wojnę w taki sposób, w jaki to zrobili. Opierając się na bogactwie nowo ujawnionych dokumentów z Biblioteki LBJ, w tym notatkach Toma Johnsona z wpływowej grupy Tuesday Lunch, George Herring omawia koncepcję ograniczonej wojny i jej wpływ na podejmowanie decyzji przez prezydenta Johnsona, relacje Johnsona z jego dowódcami wojskowymi, program pacyfikacji administracji w latach 1965-1967, zarządzanie opinią publiczną oraz strategię walki i negocjacji realizowaną po ofensywie Tet w 1968 roku. Dogłębna analiza autora obnaża liczne błędy w zarządzaniu wojną przez Johnsona.
Zdaniem Herringa administracji Johnsona brakowało jakiejkolwiek ogólnej strategii prowadzenia wojny. Żadna zmiana w podejściu nie była nigdy dyskutowana, pomimo niezadowolenia społeczeństwa, a nawet administracji z postępów wojny, a żaden komitet nadzorczy nie koordynował działań służb wojskowych i różnych agencji rządowych, które pozostawiono do realizacji własnych, często sprzecznych, programów.