Latomus i Luter: Debata: czy każdy dobry uczynek jest grzechem?

Oryginalny tytuł:

Latomus and Luther: The Debate: Is Every Good Deed a Sin?

Zawartość książki:

Kim był Jakub Latomus? Co napisał w serii wykładów, na które Luter napisał odpowiedź w 1521 r., odpowiedź, która jest obecnie tak ważna dla wielu interpretacji wielkiego reformatora? I jaki wpływ na odczytanie tej odpowiedzi ma poprzedzenie jej interpretacją tego, co napisał Latomus? Badanie obejmuje najważniejsze części traktatu Latomusa przeciwko Lutrowi (1521). Celem jest zidentyfikowanie teologicznych przekonań Latomusa, a tym samym ustalenie, z kim i z czym Luter miał do czynienia.

Drugą i główną częścią książki jest lektura broszury Lutra przeciwko Latomusowi (1521). Paralele są rysowane z teologią Latomusa, aby ułatwić jak największe docenienie różnic między nimi. Porównanie tych dwóch teologów pokazuje, że mówią oni zupełnie innymi językami, a ich punkty widzenia w ogóle się nie pokrywają.

Zasadniczo ich drogi rozchodzą się w rozumieniu Słowa Bożego i sposobu, w jaki jest ono przekazywane człowiekowi. Generuje to dwa sposoby postrzegania materii teologii i mówienia teologicznego oraz uniemożliwia wzajemne zrozumienie.

Latomus nie może zrozumieć poglądu Lutra na autonomię Słowa Bożego i szczególny charakter głoszenia, a tym samym teologii, która jest niezgodna z naturalnym rozumem. Chociaż akceptuje on podział na racjonalność naturalną i nadprzyrodzoną, a tym samym przyznaje, że rozum naturalny ma ograniczenia, to jednak przyznaje temu samemu rozumowi naturalnemu ważną rolę we wznoszeniu się poznania ku objawieniu. Wszystko inne - jak teologia Lutra - jest dehumanizacją istoty ludzkiej.

Z drugiej strony Luter uważa teologię Latomusa za wynik impulsu grzesznego człowieka do rządzenia i kontrolowania słowa Bożego za pomocą własnych niewystarczających naturalnych zdolności. W oczach Lutra głoszenie Chrystusa, który w postaci człowieka przychodzi do człowieka wbrew wszystkiemu, co ludzkie, tutaj znika w mgnieniu oka.