Ocena:
„Lato w Baden-Baden” Leonida Tsypkina to złożona i skomplikowana powieść, która splata życie Fiodora Dostojewskiego z podróżą narratora w latach siedemdziesiątych, zgłębiając tematy miłości, cierpienia i zmagań geniuszu. Książka jest znana z pięknej prozy i głębokiego psychologicznego wglądu zarówno w Dostojewskiego, jak i jego żonę Annę. Jednak wielu czytelników uważa, że styl pisania jest przytłaczający ze względu na długie zdania i płynne przejścia między osiami czasu, co może komplikować zrozumienie narracji.
Zalety:⬤ Pięknie napisana poetycką prozą
⬤ oferuje głęboki psychologiczny wgląd w Dostojewskiego i jego związek z Anną
⬤ unikalna struktura, która przeplata dwie narracje
⬤ zapewnia żywy obraz rosyjskiej historii literatury i wyzwań stojących przed artystami
⬤ podziwiana przez naukowców i podkreśla złożoność ludzkich emocji.
⬤ Trudne doświadczenie czytelnicze ze względu na długie, złożone zdania i brak wyraźnych przejść między osiami czasu
⬤ wymaga wcześniejszej znajomości życia i twórczości Dostojewskiego, aby w pełni docenić
⬤ może być mylący i wymagający, co czyni go mniej przystępnym dla zwykłych czytelników.
(na podstawie 20 opinii czytelników)
Summer in Baden-Baden
Lato w Baden-Baden zostało uznane przez The New York Review of Books za „krótkie poetyckie arcydzieło”, a przez Donalda Fangera w The Los Angeles Times za „porywające, tajemnicze i głęboko poruszające”. Złożona, bardzo oryginalna powieść Lato w Baden-Baden ma podwójną narrację.
Jest zima, koniec grudnia: gatunek „teraz”. Narrator - Tsypkin - jest w pociągu jadącym do Leningradu. Jest też połowa kwietnia 1867 roku.
Świeżo poślubieni Dostojewscy, Fiodor i jego żona, Anna Grigor'yevna, są w drodze do Niemiec, na czteroletnią podróż. Nie jest to, jak w przypadku „Mistrza z Petersburga” J.M.
Coetzeego, fantazja na temat Dostojewskiego. Nie jest to również powieść dokumentalna, chociaż jej autor miał obsesję na punkcie „poprawności” wszystkiego. Nic nie jest wymyślone, wszystko jest wymyślone.
Lekkomyślne pasje Dostojewskiego do hazardu, do jego literackiego powołania, do jego żony, są dopasowane do jej wyrozumiałej miłości, która z kolei rezonuje z miłością ucznia literatury, Leonida Tsypkina, do Dostojewskiego. W niezwykłym eseju wprowadzającym (który ukazał się w The New Yorker) Susan Sontag wyjaśnia, dlaczego to coś w rodzaju cudu, że Lato w Baden-Baden przetrwało, i świętuje szczęśliwe wydarzenie jego publikacji w Ameryce, opisując oblężone życie Tsypkina i ważne przyjemności jego cudownej powieści.