Last Stand at Le Paradis: Wydarzenia prowadzące do masakry SS w Norfolks w 1940 r.

Opinie czytelników

Książka „Last Stand at Le Paradis” autorstwa Richarda Lane'a szczegółowo opisuje tragiczne wydarzenia związane z Królewskim Regimentem Norfolk podczas II wojny światowej, koncentrując się w szczególności na ich ostatnim starciu i późniejszej masakrze dokonanej przez SS. Książka jest dobrze zbadana i dostarcza żywych relacji o odwadze i poświęceniu żołnierzy. Jednak niektórzy czytelnicy uważali, że w książce brakowało wystarczających map i głębszego tła niektórych wydarzeń, co pogorszyło ogólne zrozumienie narracji.

Dobrze zbadany, żywy portret Królewskiego Pułku Norfolk, wciągające wspomnienia z pierwszej osoby, doskonałe przedstawienie odwagi i poświęcenia, pouczające o mniej znanym epizodzie II wojny światowej, przyjemne dla tych, którzy interesują się wojskiem.

Brak wystarczających map dla kontekstu, niewystarczające tło dla dywizji SS Totenkopf, niektórzy uważali, że nie obejmuje masakry dogłębnie, a jedna recenzja skrytykowała pominięcie pewnych szczegółów historycznych.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last Stand at Le Paradis: The Events Leading to the SS Massacre of the Norfolks 1940

Zawartość książki:

Na początku września 1939 roku 2. batalion Królewskiego Pułku Norfolk był jedną z pierwszych kompletnych jednostek piechoty BEF, które wylądowały we Francji.

Pierwsze miesiące II Wojny Światowej były stosunkowo spokojne, ale po rozmieszczeniu w sektorze Linii Maginota w styczniu 1940 r. weszli w kontakt z Niemcami obsadzającymi Zachodni Mur lub Linię Zygfryda. Patrol dowodzony przez kapitana Petera Barclaya wkroczył na terytorium Niemiec i został zaatakowany.

W rezultacie przyznano pierwsze odznaczenia wojenne.

Barclay otrzymał Krzyż Wojskowy, a kapral Davis Medal Wojskowy, podczas gdy pozostali członkowie patrolu zostali wymienieni w depeszach. Dwa dni później batalion poniósł tragiczną stratę, gdy porucznik Patrick Everitt został śmiertelnie ranny podczas prowadzenia dziennego patrolu.

Everitt był pierwszym brytyjskim oficerem, który zginął w akcji podczas II wojny światowej. Kiedy Niemcy rozpoczęli ofensywę 10 maja, BEF posunął się do rzeki Dyle w Belgii. W ciągu kilku dni armie alianckie zostały zepchnięte na tyły przez szybkość i zaciekłość niemieckiego przełomu.

Norfolkowie wycofali się nad rzekę Escaut, gdzie BEF miał zająć pozycję. 21 maja starszy sierżant kompanii George Gristock odważnie zniszczył kilka niemieckich stanowisk karabinów maszynowych i zdobył pośmiertny Krzyż Wiktorii. Gdy alianci wycofywali się w kierunku kanału La Manche, Norfolks otrzymali rozkaz obrony odcinka linii kanału między Bthune i Le Cornet Malo.

Norfolkowie, których liczebność spadła już do około połowy, utrzymywali swój sektor od 24 do 27 maja. Kiedy wydano rozkaz wycofania się, było już za późno, kwatera główna batalionu w Duries Farm, Le Paradis została otoczona i nie mieli innego wyjścia, jak tylko poddać się, chociaż kompania C przetrwała do następnego ranka.

Po kapitulacji, dziewięćdziesięciu dziewięciu żołnierzy batalionu zostało wyprowadzonych na wybieg, gdzie zostali z zimną krwią rozstrzelani przez swoich porywaczy z SS. Cudem dwóch mężczyzn przeżyło i odegrało kluczową rolę w postawieniu odpowiedzialnego za to oficera SS, Fritza Knoechliena, przed sądem po wojnie. Kiedy resztki batalionu ponownie zebrały się w Anglii, jego siła wynosiła zaledwie pięciu oficerów i 134 innych szeregowych.

Pozostali zostali zabici lub schwytani jako jeńcy wojenni.