Las symboli: Sztuka, nauka i prawda w długim dziewiętnastym wieku

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Oryginalny tytuł:

A Forest of Symbols: Art, Science, and Truth in the Long Nineteenth Century

Zawartość książki:

W tej przełomowej książce Andrei Pop przedstawia przejrzystą ponowną ocenę tych pisarzy i artystów z końca XIX wieku, których twórczość zasługuje na przymiotnik „symbolistyczny”.

Dla Popa termin ten oznacza sztukę, która jest samoświadoma swoich sposobów nadawania znaczenia i argumentuje, że te symbolistyczne praktyki, które miały na celu zapewnienie bardziej bezpośredniego dostępu do widza poprzez ciągłą rewizję jego materialnych środków nadawania znaczenia (pociągnięcia pędzla na płótnie, słowa na stronie), są kluczowe dla zrozumienia genezy sztuki współczesnej. Symboliści postrzegali sztukę nie jako rewolucję społeczną, ale rewolucję w sensie i sposobie konceptualizacji świata.

Jednocześnie obawy symbolistycznych malarzy i poetów były w znacznym stopniu podzielane przez teoretycznych naukowców tamtego okresu, zwłaszcza przez matematyków i logików, którzy byli niezadowoleni ze ścisłego empiryzmu dominującego w ich dyscyplinach, co sprawiało, że wspólna wiedza wydawała się nieosiągalna. Kryzys sensu sprawił, że sztuka i nauka zaczęły szukać konceptualnych podstaw leżących u podstaw rozbieżnych subiektywnych reakcji i percepcji jednostek. W przeciwieństwie do innych badań tego okresu, Pop nie skupia się na tym, jak poszczególni artyści mogli przyswoić fragmenty teorii naukowych, ale raczej na kwestiach filozoficznych, które były istotne dla obu dziedzin.

W szczególności problem subiektywności, tego, co w czyimś doświadczeniu może, a co nie może być dzielone, był kluczowy dla możliwości współpracy w ramach nauki i komunikacji innowacji artystycznych. Błyskotliwe, bliskie lektury literackich i wizualnych praktyk Maneta i Mallarma, rysunków Ernsta Macha, Williama Jamesa i Wittgensteina, eksperymentów z kolorem Bracquemonda i Van Gogha oraz systemów filozoficznych Fregego i Russella składają się na zaskakujący, ale spójny obraz symbolistycznego dziedzictwa nowoczesności i jego konsekwencji.