Ocena:

Książka przywołuje nostalgię i oferuje humorystyczny obraz kubańskiego życia i kultury z lat 50. dzięki kolekcji esejów Eladio Secadesa. Czytelnicy docenią humor i spostrzeżenia kulturowe, choć niektórzy mogą uznać ją za mniej przystępną bez kubańskiego pochodzenia.
Zalety:Książka dostarcza wspaniałych wspomnień i jest bardzo zabawna, prezentując kubański humor i autoironię z lat 50-tych. Styl pisania Eladio Secadesa jest chwalony za płynność i doskonałość. Książka jest wysoce zalecana dla osób pochodzenia kubańskiego.
Wady:Czytelnicy bez kubańskich korzeni lub znajomości kultury kubańskiej mogą przegapić część humoru. Istnieją również obawy dotyczące stanu starszych wydań, ponieważ jeden z użytkowników wspomniał, że boi się ponownie przeczytać swój oryginalny egzemplarz.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Styl Eladio Secadesa jest trochę podobny do amerykańskiego Benchleya, który napisał „The Off-Islanders” i kilka książek esejów o typowych amerykańskich postaciach. Secades był dziennikarzem na Kubie, a jego Estampas były publikowane w gazecie co tydzień, o ile dobrze pamiętam.
Estampas to małe eseje o typowych kubańskich ludziach i postawach. W przeciwieństwie do innych ludzi, Kubańczycy w tamtych latach śmiali się z samych siebie. Śmialiśmy się z przyzwoitek, które zabierały córki na tańce; śmialiśmy się z „picuo” (kubańskie słowo, które w innych krajach latynoskich może być utożsamiane z „cursi”), którzy nosili ogromny medal świętego Łazarza; śmialiśmy się z polityków, coś, co dzieliliśmy z większością innych krajów Jeśli jesteś pochodzenia kubańskiego, zdecydowanie polecam tę książkę.
Jeśli mówisz po hiszpańsku bez kubańskich korzeni, możesz przegapić część humoru, ale pisanie jest płynne i doskonałe dla tego typu. Polecam.