Las Hortensias y Otros Cuentos

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Zawartość książki:

Uznany przez wtajemniczonych, Felisberto Hernandez od dawna uważany jest za pisarza pisarza, bardziej podziwianego przez kolegów po fachu niż znanego szerokiej publiczności (Roberto Gonzalez Echevarria, Yale University). Podobnie jak w przypadku jego poprzedników w gatunku dziwnego Ernsta Theodora Amadeusa Hoffmanna, Mikołaja Gogola, Edgara Allana Poe i Franza Kafki, pozorne dziwactwa w opowiadaniach Felisberto Hernandeza tworzą spójny system aluzji i korespondencji, system, który osiąga swój szczyt w arcydziełach takich jak Las Hortensias i La casa inundada.

Podobnie jak Hoffmann, który go poprzedził, i Cortazar, który po nim nastąpił, Felisberto odwrócił się od trendów literackich swoich czasów i wyruszył w swoją własną podróż, podejmując się zadania przedefiniowania istoty ludzkiej i zastąpienia przyjętego pojęcia rzeczywistości materialnej tym, co nazwał tajemnicą małe i głębokie codzienne rzeczywistości, które wykraczają poza coraz węższe skupienie się na tym, co jednorodne i utylitarne. Felisberto, z wykształcenia muzyk i kompozytor, opracował swoje kompozycje literackie jako struktury muzyczne, oparte na relacjach między nutami i frazami. Dlatego też opowiadania Felisberto Hernandeza nie mogą być traktowane i czytane jako pojedyncze utwory, jeśli czytelnik chce uchwycić złożoność leżącą głęboko pod powierzchnią.

W tym wydaniu Ana Maria Hernandez - nosząca to samo imię co druga córka Felisbertosa i wykładająca zaawansowaną kompozycję hiszpańską na CUNY - analizuje stopniowy rozwój teorii i praktyki kompozycji Felisberto, komentując jego najbardziej reprezentatywne opowiadania i podkreślając intertekstualność powtarzających się symboli i tematów w całej jego produkcji literackiej. 
Takie podejście przekształca to wydanie w wyjątkową podstawę dla kursów kreatywnego pisania i zaawansowanej kompozycji hiszpańskiej, wystawiając studentów na teksty, które wywarły zauważalny wpływ na uznanych pisarzy, takich jak Julio Cortazar - jego największy fan - Juan Carlos Onetti i Italo Calvino, i sprowokowały jedną z największych krytycznych pomyłek skądinąd ostrego krytyka Emira Rodr gueza Monegala.