Lao Tzu's Tao Te Ching: Tłumaczenie zaskakujących nowych dokumentów znalezionych w Guodian

Opinie czytelników

Recenzje chwalą to tłumaczenie Dao De Jing oparte na tekstach Guodian za jego historyczne znaczenie i unikalne cechy, zauważając, że jest to najwcześniejsza znana wersja tekstu. Recenzenci zwracają uwagę na mniejszą liczbę rozdziałów, bardziej spójną narrację i wersy różniące się od późniejszych wersji. Komentarz jest jednak krytykowany za to, że jest zbyt suchy i koncentruje się na analizie akademickiej, co czyni go mniej wciągającym dla zwykłych czytelników.

⬤ Zawiera tłumaczenie najwcześniejszej znanej wersji Dao De Jing.
⬤ Zawiera unikalne wersy, których nie można znaleźć w późniejszych wersjach, oferując nowe spostrzeżenia.
⬤ Tekst jest uważany za bardziej spójny i przejrzysty, redukując kryptyczne fragmenty.
⬤ Niezbędne do zrozumienia ewolucji Dao De Jing.
⬤ Oferuje świeże spojrzenie na filozofię taoistyczną.

⬤ Komentarze są postrzegane jako nudne i zbyt akademickie.
⬤ Może być zbyt skoncentrowany na analizie historycznej i naukowej dla ogółu czytelników.
⬤ Ograniczona do zaledwie 31 rozdziałów, co może rozczarować tych, którzy oczekują pełnych 8
⬤ .

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lao Tzu's Tao Te Ching: A Translation of the Startling New Documents Found at Guodian

Zawartość książki:

W 1993 roku dokonano zdumiewającego odkrycia w grobowcu w Guodian w prowincji Hubei (środkowo-wschodnie Chiny). Napisany na paskach bambusa, które cudem przetrwały w nienaruszonym stanie od 300 r. p.n.e., „Guodian Laozi” jest zdecydowanie najwcześniejszą wersją Tao Te Ching, jaką kiedykolwiek odkryto. Studenci starożytnej cywilizacji chińskiej ogłosili ten tekst decydującym przełomem w zrozumieniu tego słynnego tekstu: dostarcza on najbardziej przekonujących dowodów na to, że tekst był dziełem wielu autorów i redaktorów na przestrzeni setek lat, a nie osiągnięciem pojedynczej osoby piszącej w czasach Konfucjusza.

Robert Henricks przedstawia teraz pierwsze angielskie tłumaczenie „bambusowego poślizgu Laozi”. Różniąc się znacznie od innych wersji tekstu, które posiadamy, Guodian Laozi dostarcza nam wskazówek na temat tego, jak i kiedy powstał tekst. Jak pokazuje tłumaczenie Henricksa, w tej formie tekstu brakuje wielu rozdziałów, a niektóre rozdziały pozostają niekompletne. Wszystko to wydaje się sugerować, że Tao Te Ching nie było jeszcze „kompletne”, gdy te kartki zostały skopiowane.

W swoim tłumaczeniu Henricks skupia uwagę na liniach w każdym z rozdziałów, które różnią się od odczytów w innych wydaniach. Ponadto pokazuje, w jaki sposób kolejność rozdziałów w tej formie tekstu jest całkowicie niezwiązana z sekwencją, którą czytelnicy zwykle widzą w „standardowej” formie tekstu, tj. w innych tłumaczeniach.

Oto tylko kilka z godnych uwagi cech tego nowego Tao Te Ching:

- Przejrzyste wprowadzenie do Guodian Laozi, oferujące tło archeologicznej interpretacji odkrycia.

- Porównanie Laozi z Guodan z wydaniami Mawangdui i Wang Bi wiersz po wierszu.

- Obszerne notatki do każdego rozdziału opisujące unikalne elementy Guodian Laozi w porównaniu z innymi wersjami.

- Transkrypcje dla każdego rozdziału, odnotowujące zarówno starożytną, jak i współczesną formę znaków w danym rozdziale.

- Dodatek zawierający oficjalną biografię Laozi napisaną przez Sima Qian, Wielkiego Historyka Chin, a także komentarz Henricksa i notatki do tej biografii.

Ta przełomowa praca doprowadzi do ponownej oceny historii i znaczenia tego dobrze znanego i krytycznego dzieła, a także do ponownej oceny roli, jaką odegrał w rozwoju taoizmu we wczesnych Chinach.