Breaking Images: Damage and Mutilation of Ancient Figurines
Pozostałości archeologiczne są "fragmentaryczne z definicji", poza wyjątkowymi przypadkami, badanie ludzkiej przeszłości uwzględnia głównie ślady, ruiny, odrzuty i szczątki minionych cywilizacji. Rzadko zdarza się, aby rzeczy zostały zachowane w takim stanie, w jakim zostały pierwotnie wykonane i pomyślane w przeszłości.
Jednak nie wszystkie starożytne fragmentaryczne obiekty były "pozostałościami" z przeszłości. Zauważalna część z nich była nieodłączną częścią starożytnej materialności już w formie fragmentu lub uszkodzonego przedmiotu. W 2000 r.
John Chapman, swoim tomem Fragmentacja w archeologii, zwrócił uwagę naukowców na potrzebę ponownego rozważenia uszkodzonych artefaktów jako wyniku celowego antropicznego procesu fizycznej fragmentacji. Zjawisko fragmentacji można zatem zbadać z większą liczbą wyników dla kategorii obiektów, które odgrywały ważną rolę w społeczeństwie: figurek.
Ze względu na swoją przenośność i rozmiar, figurki są szczególnie uwikłane i zaangażowane w relacje społeczne, przestrzenne, czasowe i materialne oraz - bardziej niż inne artefakty - mogą z łatwością pomieścić akty ucieleśnienia i rozczłonkowania. Akt tworzenia symetrycznie obejmuje również akt niszczenia, który z kolei jest kolejnym aktem tworzenia, ponieważ z fragmentacji powstaje nowy byt o innej ontologii. Zerwanie zawiera w sobie paradygmaty życia: tworzenie i naprawę, zniszczenie i regenerację.
Celem niniejszego tomu jest poszukiwanie śladów jakiejkolwiek dobrowolnej i celowej fragmentacji starożytnych artefaktów, tworzenie, ulepszanie i wyostrzanie metod i zasad badań naukowych, które wykraczają poza wrażenia lub wrażliwość pojedynczego autora. Obiektyw porównawczy przyjęty w tym tomie może pozwolić czytelnikowi na zbadanie różnych dziedzin zaczerpniętych ze starożytnych społeczeństw, w jaki sposób możemy zająć się, ocenić, wykryć, a nawet omówić działanie łamania i okaleczania starożytnych figurek.