Ocena:
The Gentle Civilizer of Nations autorstwa Marttiego Koskenniemi stanowi prowokacyjną i głęboko analityczną eksplorację prawa międzynarodowego, łącząc historię, filozofię i refleksję polityczną. Książka jest dobrze oceniana ze względu na obszerną narrację na temat ewolucji prawa międzynarodowego z perspektywy europejskiej i podkreśla znaczenie zasad prawnych w obliczu wyzwań politycznych. Jednakże rodzi ona również pytania dotyczące przedstawionych w niej podstaw filozoficznych, wskazując na złożoność, która może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą szukać jaśniejszych odpowiedzi.
Zalety:⬤ Wciągający i elokwentny tekst, który z powodzeniem łączy historię, filozofię i polemikę.
⬤ Zapewnia kompleksowy przegląd ewolucji i znaczenia prawa międzynarodowego, szczególnie z europejskiego punktu widzenia.
⬤ Zachęca do krytycznej refleksji nad obecnym stanem prawa międzynarodowego i jego implikacjami we współczesnej polityce.
⬤ Wydanie w twardej oprawie jest uważane przez czytelników za warte inwestycji.
⬤ Złożone argumenty filozoficzne mogą prowadzić do większej liczby pytań niż odpowiedzi, potencjalnie dezorientując niektórych czytelników.
⬤ Wiktoriański wydźwięk i narracja narodowych duchów mogą budzić obawy o otwartość języka prawniczego.
⬤ Teza leżąca u podstaw książki o „porażce” prawa międzynarodowego może być kontrowersyjna lub postrzegana przez niektórych jako pesymistyczna.
⬤ Może wymagać doświadczenia w filozofii politycznej, aby w pełni docenić niuanse jej argumentów.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
The Gentle Civilizer of Nations: The Rise and Fall of International Law 1870 1960
Koskenniemi śledzi pojawienie się liberalnej wrażliwości w sprawach międzynarodowych pod koniec XIX wieku, a następnie jej upadek po II wojnie światowej.
Koskenniemi łączy analizę prawną, krytykę historyczną i polityczną oraz na wpół biograficzne studia kluczowych postaci, w tym Herscha Lauterpachta, Carla Schmitta i Hansa Morgenthaua. Wreszcie, jego dyskusja na temat realizmu prawnego i politycznego w amerykańskich szkołach prawniczych kończy się krytyką „instrumentalizmu” po 1960 roku.
To szeroko zakrojone studium stanowi unikalną refleksję nad przyszłością krytycznego prawa międzynarodowego.
