Lady Death: Wspomnienia stalinowskiego snajpera

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają wspomnienia Ludmiły Pawliczenko, wybitnej radzieckiej snajperki z czasów II wojny światowej, ukazując jej niezwykłe życie, sukcesy wojskowe i doświadczenia jako kobiety w roli bojowej. Tekst jest chwalony za przejrzystość i wciągającą fabułę, choć niektórzy krytykują jakość tłumaczenia i obecność sowieckiej propagandy. Ogólnie rzecz biorąc, wielu recenzentów uważa książkę za wnikliwą i wciągającą lekturę dla entuzjastów historii wojskowości i kobiet.

⬤ dobrze napisana z niesamowitą treścią
⬤ wnikliwa dyskusja na temat życia w byłym ZSRR
⬤ wciągająca historia życia kobiety-snajpera
⬤ zapewnia unikalne spojrzenie na wojnę
⬤ stosunkowo przejrzyste tłumaczenie i pisanie
⬤ fascynujący kontekst społeczny społeczeństwa radzieckiego podczas II wojny światowej
⬤ zawiera szczegółowe relacje z jej zaangażowania wojskowego i osobistych osiągnięć.

⬤ Problemy z tłumaczeniem zauważone przez niektórych recenzentów
⬤ wprowadzenie nadmiernej sowieckiej propagandy odciąga uwagę od narracji dla niektórych czytelników
⬤ niektórzy uważali, że szczegóły techniczne dotyczące broni były nadmierne
⬤ niewystarczające skupienie się na konkretnych doświadczeniach bojowych
⬤ pisanie może być nieco suche lub nużące w niektórych momentach.

(na podstawie 68 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lady Death: The Memoirs of Stalin's Sniper

Zawartość książki:

Wspomnienia wojenne Ludmiły Pawliczenko są niezwykłym dokumentem, a ich publikacja w języku angielskim jest znaczącym wydarzeniem. Pawliczenko była najlepiej strzelającą snajperką II wojny światowej i miała zróżnicowaną karierę wojenną, która obejmowała podróże do Anglii i Ameryki.

W czerwcu 1941 roku, gdy Hitler rozpoczął operację Barbarossa, porzuciła studia uniwersyteckie, zignorowała ofertę pracy jako pielęgniarka, by zostać jedną z 2000 snajperek w Rosji Radzieckiej. Niecały rok później miała na koncie 309 zabitych, w tym 29 wrogich snajperów. Została wycofana z czynnej służby po tym, jak została ranna.

Była również uważana za kluczową postać heroiczną dla działań wojennych.

Przemawiała na wiecach w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, a piosenkarz folkowy Woody Guthrie napisał piosenkę „Killed By A Gun” o jej wyczynach. Jej podróż do USA obejmowała zwiedzanie Białego Domu z FDR.

W listopadzie 1942 r. odwiedziła Coventry i przyjęła darowizny w wysokości 4 516 od pracowników Coventry, aby zapłacić za trzy jednostki rentgenowskie dla Armii Czerwonej. W ramach zbierania funduszy odwiedziła również fabrykę w Birmingham.

Nigdy nie wróciła do walki, ale szkoliła innych snajperów. Po wojnie ukończyła studia na Uniwersytecie Kijowskim i rozpoczęła karierę historyka. Zmarła 10 października 1974 r.

w wieku 58 lat i została pochowana na moskiewskim Cmentarzu Nowodziewiczy.