Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje świeże spojrzenie na uniwersum „Dumy i uprzedzenia”, skupiając się na odmienionej Lady Catherine de Bourgh, która staje się bardziej opiekuńczą i wspierającą postacią po osobistej tragedii. Czytelnicy doceniają rozwój postaci i angażujące interakcje, ale niektórzy znajdują niespójności w charakterystykach i tempie, szczególnie w drugiej części książki.
Zalety:Rozwój postaci Lady Catherine jest dobrze przyjęty, pokazując jej rozwój w bardziej wspierającą i życzliwą postać. Pierwsze części historii są wciągające i szybkie, z ciekawą fabułą i różnymi zwrotami akcji. Wielu czytelnikom podobała się emocjonalna głębia, humor i wątki rodzinne.
Wady:Ostatnia część książki jest często opisywana jako przeciągająca się, wypełniona nadmierną ilością szczegółów i powolnym tempem, które niektórzy recenzenci uznali za nużące. Istnieją obawy dotyczące nierealistycznych zmian postaci i niespójności w zachowaniu. Kilku czytelników zauważyło problemy z edycją, dialogami i niektórymi nieprawdopodobnymi punktami fabuły.
(na podstawie 33 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Lady Catherine Takes Charge: A Pride & Prejudice Variation
Zawartość książki:
Wielka dama jest jak najbardziej w kanonie, dopóki w 1804 roku nie dochodzi do przerażającego wypadku, w którym ginie zarówno jej mąż Lewis, jak i córka Anne. Dla damy, która wierzyła, że może kontrolować wszystko siłą woli i pożądania, śmierć jej rodziny wstrząsa jej światem aż do fundamentów. Przewartościowuje wszystkie swoje priorytety, zmienia kierunek i staje się zastępczą matką dla obu pozostałych przy życiu Darcych.
W swoim testamencie Sir Lewis pozostawia swój majątek i wszystkie swoje posiadłości Richardowi Fitzwilliamowi, ponieważ jest on jedynym z jego trzech siostrzeńców, który musi sam się zmienić. Sir Lewis i Anne byli ostatnimi żyjącymi z linii de Bourgh.
Jane Bennet, po utracie więcej niż jednego zalotnika z powodu wulgarnego i nieodpowiedniego zachowania matki, zdjęła klapki z oczu. Elizabeth nie jest już pod wrażeniem swojego ojca, ponieważ otworzyła oczy na jego indolencję i zrzeczenie się odpowiedzialności rodzicielskiej. Zamiast śmiać się z jego traktowania żony i młodszych córek, rozumie niewłaściwość tego, jak zachowuje się jej ojciec.
Historia jest bliska kanonowi, jeśli chodzi o interakcje między mieszkańcami Netherfield i Longbourn, z nikczemnym George'em Wickhamem wylewającym truciznę na ucho naszej Lizzy do pewnego momentu. Widzimy wiele z tych interakcji oczami Williama Collinsa, który bardzo różni się od jego portretu w kanonie. Wickham zostaje zdemaskowany, ale nie przez Darcy'ego.
Bingley jest pozbawiony kręgosłupa i pozwala swojej siostrze Karolinie rządzić swoim życiem i manipulować nim, a jednocześnie oczekuje, że Darcy podejmie za niego decyzje. Przyjęcie w Netherfield ucieka do miasta, a Bingley opuszcza Jane bez słowa, z wyjątkiem fikcji panny Bingley, którą wysyła w swojej notatce i pojedynczej odpowiedzi na trzy listy Jane.
Do pewnego momentu Lady Catherine zajmowała tylne siedzenie. W przeciwieństwie do damy, do której jesteśmy przyzwyczajeni, nie chce wtrącać się w życie swoich krewnych, chyba że jest to absolutnie konieczne. Kiedy widzi, że dzieje się zbyt wiele, co wymaga korekty, postanawia przejąć kontrolę. Przewodzi swojej rodzinie, ganiąc Darcy'ego za jego zachowanie w Hertfordshire, jego wyniosłość i brak opieki nad plagą, jaką jest George Wickham.
Ta historia pokazuje, jak ta iteracja Lady Catherine zmienia trajektorię wielu postaci, które wszyscy kochamy, a niektórych bardzo nie lubimy.
